کم کم کلمه می شوم|جلیل صفر بیگی

[Ar.chly]

با برگ «بلوط»پیر قنداقم کرد
با شیر پلنگ و شیره ی «ون»پرورد
تا زاده شدم ناف مرا سنگ برید
من را پدرم کوه به دنیا آورد

[Ar.chly]

من از سر شعر دست اگر بردارم
شاید راحت به زمین بگذارم
خوابم که نمی برد به این زودیها
باید دو هزار گرگ بشمارم

[Ar.chly]

من سرو به تنم زیاد بود از اول
شالوده ام از تضاد بود از اول
ابعاد مرا عشق به هم ریخته بود
روحم به تنم گشاد بود از اول

[Ar.chly]

تاریکم و شب از دل من می جوشد
ــ تکرار به تکرار خودش می کوشد ــ
تکراری ام آن قدر که حالا دیگر
پیراهنم از حفظ مرا می پوشد

[Ar.chly]

ناگاه به یک نگاه بیرون آورد
می خواست که...اشتباه بیرون آورد
آن شعبده باز پیر یک روز مرا
از داخل این کلاه بیرون آورد

[Ar.chly]

شیطان و گناه و ...اولش ترسیدیم
تا بالاخره دل تو را دزدیدیم
آنگاه من و خدا به دور آتش
با عشق تو سرخ پوستی رقص یدیم

[Ar.chly]

یک جای قرار هم ندارد چه کنم؟
نه!راه فرار هم ندارد چه کنم؟
پس من چمدان آرزوهایم را...؟
ایلام قطار هم ندارد چه کنم؟

[Ar.chly]

دریا که به موجهای خود می نازد
در موج تن تو رنگ و رو می بازد
حالا بغلت کرده و با امواجش
دور کمر تو دست می اندازد