اشعار افشین یداللهی

[v.a.y]

از دلت بپرس مال کيست ؟
تو مال منی
خودم کشفت کرده ام
تو با من می خندي
با من گريه می کنی
درد دلت را به من می گويی
ديوانه
دلت برايِ من تنگ می شود
ضربان قلبت با من بالا می رود
با سکوتم ، با صدايم
با حضورم ، با غيبتم

تو مال منی
اين بلاها را خودم سرت آورده ام
به من می گويی دوستت دارم
و دوست داری
آن را از زبان من
فقط من بشنوی
برای که می توانی خودت را لوس کنی ؟
نازت را بخرد
و به تو دست نزند ؟
چه کسی با يک کلمه
با يک نگاه
دلت را می ريزد ؟
بعد خودش آن را جمع می کند و سرِ جايش می گذارد ؟
چه کسی احساساتت را تر و خشک می کند ؟
اشکت را درمي آورد
بعد پاک می کند ؟
چه کسی پيش از آن که حرفت را شروع کنی
تا ته آن را نفس می کشد ؟

ديوانه
من زحمتت را کشيده ام ، تا بفهمی هنوز می تواني
شيطنت کنی ، انتظار بِکشی ، تپش قلب بگيری ، عاشق شوی
تو حق نداری خودت را از من و من را از خودت بگيری
تو حق نداری ، " خودت " را از " خودت " بگيری
من شکايت می کنم از طرف هر دويمان
از تو
به تو
چه کسی قلب مرا آب و جارو می کند ، دانه می پاشد
تا کلمات مثل کبوتر
از سر و کول من بالا بروند ؟
چه کسی همان بلاهايی را که من سرِ تو آوردم
سرِ من آورده ؟
من مال توام
ديوانه
زحمتم را کشيده ای
کشفم کرده ای

نترس
چند سوال می پرسم و می روم
يک : چند سال پيرت کرده اند ؟
دو : چند سال جوانت کرده ام ؟
سه : از دلت بپرس مال کيست ؟
چهار : اگر جايی خدا بودي ، با ما چه مي کردي ؟
پنج : کجا برويم ؟
دستت را به من بده ..

{ افشين يداللهی }

[v.a.y]

به نابودی کشوندیم تا بدونم ، همه بود و نبود من تو بودی ..
بدونم بی تو تنهام هرچی باشم ، بی تو هیچم ،
بدونم فرصت بودن تو بودی ..

همه دنیا بخواد و تو بگی نه ، نخواد و تو بگی آره ، تمومه
همین که اول و آخر تو هستی ، به محتاج تو ، محتاجی حرومه

پریشون چه چیزا که نبودم ، دیگه میخوام پریشون تو باشم
تویی که زندگیمو آبرومو ، باید هر لحظه مدیون تو باشم

فقط تو می تونی کاری کنی که، دلم از این همه حسرت جدا شه
به تنهاییت قسم تنهای تنهام ، اگه دستم تو دست تو نباشه ..


{ افشین یدالهی }

[v.a.y]

همین که پیش هم باشیم ، همین که فرصتی باشه
همین که گاهی چشمامون ، تو چشم آسمون واشه

همین که گاهی دنیار و با چشمای تو می بینم
همین که چشم به راه تو میون آینه می شینم

بازم حس می کنم زنده ام
بازم حس می کنم هستم
بگو با بودنت دل رو
به کی غیر تو می بستم ..

همین که میشه یادت بود ، تو روزایی که درگیرم
که گاهی ساده می خندم ، گاهی سخت دلگیرم

همین احساس خوبی که
دلت سهم منو داده
همین که اتفاق عشق
برای قلبم افتاده

بازم حس می کنم زنده ام بازم حس می کنم هستم
بگو با بودنت دل رو به کی غیر تو می بستم ..
 

{ افشین یداللهی }

 

[v.a.y]

خسته تر از صدای من ... گریه ی بی صدای تو
حیف که مانده پیش من ، خاطره ات به جای تو

رفتــی و آشنای تو بی تو غریب ماند و بس
قلب شکسته اش ولی ... پاک و نجیب ماند و بس

طعنه به ماجــرا بزن ؛ اسم مرا صدا بـزن
قلب مرا ستاره کن دل به ســتاره ها بزن

تکـیه به شانه ام بده ، دل به تــرانه ام بده
راوی آوارگــی ام ... راه به خانه ام بده

یک سره فتح می شوم با تــو اگر خطر کنم
سایه ی عشق می شوم با تــو اگر سفر کنم

شب شکن صد آینه ! با شب ِ من چه می کنی ؟
این هــمه نور داری و ... صحبت ِ سایه می کنی

وقت غــروب ِ آرزو ، بهت ِ مرا نظــاره کن
با تــو طلوع می کنم ؛ ولــوله ای دوباره کن

با تـــو چه فرق می کند زنــده و مــرده بودنم
کاش خجــل نباشم از ... زخم نخــورده بودنم



{ افشین یداللهی }

[v.a.y]

وقتی گــریبان عدم با دست خلقت مــی درید
وقتی ابد چشم ِ تــو را پیش از ازل مــی آفرید

وقتی زمــین ناز تو را در آسمـان ها می کشید
وقتــی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید

من عاشق چشمت شدم ؛ نه عقل بود و نه دلی
چیــزی نمی دانم از این دیوانگــی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن ... دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چــشمانت مرا ، از عمق چشــمانم ربود

وقتــی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمـــینی تر شد و ... عالم به آدم سجده کرد

من بــودم و چشمان تو ؛ نه آتشــی و نه گِـلی
چــیزی نمی دانم از این دیــوانگی و عاقلی



{ افشین یــداللهی }

[v.a.y]

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل میزند
در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
وقتی که قلب خون شده بشکست میرود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده
آخر خلاف آنچه که گفته است می رود

گاه یکسی نشسته که غوغا به پا کند
وقتی غبار معرکه بنشست می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
آن دیگری همیشه به پیوست می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
وقتی میان طایفه ای پست می رود

هرجند مضحک است و پر از خنده های تلخ
بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود

این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست
تیریست بی نشانه که از شصت می رود

بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند
اما مسیر جاده به بن بست می رود ..



{ افشین یداللهی }

[v.a.y]

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت
دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را
بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

من در سکوت و بغض و شکایت ر سرنوشت
خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت

تا از خیال گنگ رهایی رها شوم
بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت

شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق
مرحم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم
رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم
از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت ..



{ افشین یداللهی }

[v.a.y]

تا آخر عمر
درگير من خواهي بود
و تظاهر مي کني که نيستي

مقايسه تو را
از پا در خواهد آورد

من
مي دانم به کجاي قلبت
شليک کرده ام

تو
ديگر
خوب نخواهي شد ..


{ افشين يداللهي }

[v.a.y]

فکر مي کنم
ما ديشب مُرده باشيم
مگر آنجا بهشت نبود ؟
مگر هرچه خواستيم ، نشد ؟

حالا هم احساس مي کنم
فرشته ها تو را بُرده اند که بيارايند
و پيش من باز گردانند

من ، يا مُرده ام
يا ، ديوانه شده ام ..


{ افشين يداللهي }

[v.a.y]

مرز در عقل و جنون باریک است
كفر و ایمان چه به هم نزدیک است

عشق هم در دل ما سردرگم
مثل ویرانی و بهت مردم

گیسویت تعزیتی از رویا
شب طولانی خون تا فردا

خون چرا در رگ من زنجیر است
زخم من تشنه‌تر از شمشیر است

مستم از جام تهی حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی

عشق تو پشت جنون محو شده
هوشیاری‌ست مگو سهو شده

من و رسوایی و این بار گناه
تو و تنهایی و آن چشم سیاه

از من تازه مسلمان بگذر، بگذر
بگذر، از سر پیمان بگذر، بگذر

دِین دیوانه به دین عشق تو شد
جاده‌ی شك به یقین عشق تو شد

مستم از جام تهی، حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی ..


{ افشین یداللهی }