دفتر اشعار عباس حکیم | بهار نارنج

[.M!!NoO.]

"روز و شب"

هر صبحدم که پنجره را باز می کنم
تا شامگاه عشق تو پرواز می کنم
هرشام رابیا تو می آورم به روز
هر روز را به نام تو آغاز می کنم

آذر1349-تهرن

[.M!!NoO.]

"هر چه بود ، هرچه هست"

جهانی، که یکدم نگردی به کام
نسیمی، که هرگز نیایی به دست
امید از تو کی می توانم برید
از این رشته کی می توانم گسست
که من جز تو بیزارم از هر چه بود
که من بی تو بیزارم ا هر چه هست

اسفند1349- تهران

[.M!!NoO.]

"بویش از بستر من می آید"

گل به دامان چمن می آید
لاله افروخته تن می آید
در دل ابر بهاران گویی
یاد یاران کهن می آید
چون شود غنچه هم آغوش نسیم
بویش از بستر من می آید

اردیبهشت1350-تهران

[.M!!NoO.]

"آشیانه خالی"

چشم من آشیانه خالیست
در غروب فسرده ی پاییز
یادگاران روزهای بهار
چشم من آشیانه خالیست
بردرختی به جویباری دور
یادگاری از آنچه بودو گذشت


آبان1351-تهران

[.M!!NoO.]

"دلتنگی"


بجر دلتنگی بی همزبانی
به یادم نیست چیزی از جوانی
به شاخ زندگی می خواند مرغی
بسی دلکش سرود زندگانی
هنوز این شاخه می لرزد که آن مرغ
سبک پرزد به سوی بی نشانی

بهمن 1352- تهران

[.M!!NoO.]

"خستگی"

خسته ام، خسته، از این راه دراز،
خسته ام ، خسته، از این شام سیاه؛
که مرابسته پروبال نگاه!
نه در آن جوشش مهر
نه درآن رویش ماه
خسته ام، خسته ، از این راه دراز،
که مرا بسته به سودای تو، باز!

خرداد1353-تهران

[.M!!NoO.]

"آتش خاموش"

گفتم :
که از فراق تودیوانهمی شوم
گفتی:
غم فراق فراموشی آورد
دیدم:
هوای عشق تو را زنده می کند
هر آتشی که روی به خاموشی آورد

آبان1353-تهران

[.M!!NoO.]

"کبوتران، کبوتران"


دوبادبان
فرشته های مهربان
که می برند زورق مرا
به بیکران، به بی نشان
دوبال سرنوشت من
که می برد مرا
به کهکشان
به اوج اختران
به آسمان
به دستهای
تو
نگاه می کنم


اردیبهشت 1354-تهران

[.M!!NoO.]

"باغ مهتاب"

دوچشمت چشمه ی جادوی مهتاب
نگاهت خوشه های خرمن خواب
شبی در سایه روشن های مهتاب
مرابابوسهای دریاب، دریاب!

گل یاس سپید باغ مهتاب
تورا دیدم شبی در چشمه ی خواب
نمی دانی چه بی تابم از آن خواب
مرا با بوسه ای دریاب، دریاب!

تنت ابریشمین گیسوی مهتاب
نگاهت ساقه ی نیلوفر خواب
زمان عاشقی تنگست برخیز
مرا با بوسه ای دریاب،دریاب!


بهمن1354-تهران

[.M!!NoO.]

"افسون فردا"


پرید از بام دیشب بام دیروز
چه می گویی دگر زین درد جانسوز
فریبت داد اگر افسون فردا
پناهت می دهد آغوش امروز

اسفند1354-تهران