دفتر اشعار عباس معروفی

[~ MoOn ~]

اسم تو

تا حالا کسی
انگشتهاش را گذاشته توی جيب تو؟
اگر اين کار را بکنم
هرقدر خيابان شلوغ باشد
گم نمیشوم

خيال کردم
من مردهام
و تو
ديگر نيستی

کسی که بخواهد هستیاش را
با دلش خاموش کند
خودش هم ناگزير میسوزد؟
و اگر من بخواهم بسوزم
آقای تنهايیام!
چکار کنم؟

خيال کردم اسم تو
بر پاکت پستی اگر نباشد
يا خوابی
يا نامه در پستخانه گم شده

تا به حال کسی را
به اندازهی تو
دوست داشتهای
که نخواهی خوابش را بياشوبی با صدای نفس؟


ديگر گمت نمیکنم
عشق من!
هر قدر خيابان شلوغ باشد
دستت را میگيرم
و آرام میگيرم

[~ MoOn ~]

هرگز به اندازهی داشتن دستهات

خوشبخت نبودهام

«نه با خودم، نه با او

نه نيستم، نه هستم...»

مستم

تنها عصيان ناجی من بود

پيشواز بزرگواری ات

بلندبالای من!

بگذار اندامت را

پر از نرگس کنم

و از قرص آفتاب درآويزم

**
شاید برای همین

تمام عمرم دنبال کسی گشتم

که خدا مینامید خود را

تو آمدی و خدای من شدی.

[~ MoOn ~]

واژه های تماماً مخصوص

بخواب تا نگاهت کنم
و برای هر نفس تو
بوسهای بنشانم به طعم ...
هرچه تو بخواهی


نفسم به تو بند است
بند دلم پاره میشود که نباشی
انگشتهات را پنجره کن
و مرا صدا بزن
از پشت آنهمه چشم

بخواب آقای من!
چقدر خورشيد را انتظار میکشم
تا چشمانت را باز کنی

روی بند دلت راه میروم
بی ترس از افتادن
بی ترس از سقوط

يادم بده
تا من هم بگويم
که چگونه با جست و خيزهای دلم
آسايش را
از روح و روانم گرفتهام

روی دلت پا میگذارم
بی هراس از بودن
راه میروم روی بند
و میرقص م

رخت شسته نيستم با گيرهای سرخ يا سبز
که باد موهام را به بازی گرفته باشد
راه میروم روی بند


بخواب آقای من!
خدا به من رحم میکند
تو اما رحم نکن!


و بودن
چه هراسناک شده
بی تو
عشق من!

[~ MoOn ~]

صبح صدایت کردم....

اصلاً به روی خودم نياوردم ....

که نيستی......

[~ MoOn ~]

من و خورشيد

آب؟

بگو آب

و من روی تنت باران ببوسم.

برو!

هرجا که میخواهی برو

اما

دورتر از يک نفس نرو.

آتش؟

بگو آتش

و من کف دستهام را

روی پوستت شعله ور کنم.

کلمات را مثل گلبرگ

زير پای تو میريزم

که راه گم نکنی

و بر کاغذم بمانی.

رحم؟

تو بگو رحم کن

من خدا را بين نفسهای تو

به التماس میاندازم.

ياس به نخ میکشم

کلمات را

به گردن تو میآويزم

که بوی من

خوابت را حرام کند.


از نديدنت هی میميرم

به اميد ديدنت

هی نو به نو

زنده میشوم.

تنها يک ميز برای من بخر

همين

و نان،

جوهرم که تمام شد

مرا هم ببر دلم باز شود

در بازار پرندگان،

بعد بيا روی ميز بخواب

ببين چه داستانی مینويسم

از آن ملافهی سفيد

و اندام تو.

[~ MoOn ~]

دلتنگی من تمام نمیشود
همين که فکر کنم
من و تو
دو نفريم
دلتنگتر میشوم برای تو.

[~ MoOn ~]

وقتی هستی

هیچ چیز کم نیست!

خدا هم هست آن بیرون

جای پاش هم هست بر برف


چقدر رقص یده بود آن شب...

[~ MoOn ~]

موهام خيس خيس است.
بپيچمش به انگشتهای تو؟
نمیدانم.
میخواهم بيايم توی بغلت.
با لباس بيايم؟
نمیدانم.
میخواهم شروع کنم به بوسيدنت.
تا هميشه؟
...
صبح که چشم باز کنم
موهام فرفری شده
اين را میدانم

[~ MoOn ~]

دست هایت مال من؟
با دست های من بنويس
با دست های من غذا بخور
با دست های من موهایت را مرتب کن
فقط دست هایت را
از تنم بر ندار...!

[~ MoOn ~]

های نارنجی!
ترنج به دست بگیرم
یوسفم می شوی
بر درگاه بایستی؟
می خواهم زخمی عمیق بسازم
که جامت به دستم باشم
گاه و بی گاه
می خواهم بنوشمت
مزه مزه نگاه نگاه
تا آخرین قطره
تا سپیده ی پگاه.