دفتر اشعار میلاد عرفان پور

[پسر اهورایی]

بیوگرافی شاعر

"میلاد عرفان پور" شاعر جوان، متولد 1367 شیراز و ساکن تهران است. او دانشجوی کارشناسی معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) است و سابقه 12 سال فعالیت در حوزه شعر دارد.
این عضو بنیاد ملی نخبگان، تا به حال، مقامهای بسیاری را در دهها جشنواره شعر از آن خود کرده است که از آن جمله عبارتند از: مقام اول جشنواره جوان خوارزمی 1385، کسب سرو زرین جشنواره بین المللی شعر فجر1386، کسب جایزه ادبی قیصر امین پور1386، برگزیده جشنواره تقریب مذاهب اسلامی1389، برگزیده شب شعر بزرگ عاشورا در چهار سال84تا 88 و .... آثاری که تا به حال از او منتشر شده است، عبارتند از:
«از شرم برادرم»، «پاییز بهاریست که عاشق شده است»، «پادشهر»، «جشن فراموشی ها» و «دیگری»

[پسر اهورایی]

ای دل نگران که چشم هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...

جز رنج چه بود سهمت از این همه عشق
مظلوم ترین عاشق دنیا ! مادر!

[پسر اهورایی]

سرگرم مناجاتم و سرمست امشب
از هرکه جز او کشیده ام دست امشب

دیر آمده ای رفیق! دیر آمده ای
تنهایی من سرش شلوغ است امشب

[پسر اهورایی]

رود است علی ، پاک و زلال است و روان
کوه است علی که استوار است و گران

من رود ندیده ام چنین پابر جا
من کوه ندیده ام چنین در جریان

[پسر اهورایی]

یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست

یک مادر گریان که به دختر می گفت:
بابای تو زنده است... هرچند که نیست

[پسر اهورایی]

شادی برای تو غم عالم برای من
از ماه های سال، محرم برای من

آوای آسمانی داوود مال تو
خاموشی مقدس مریم برای من

از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست
این بود ارث حضرت آدم برای من

بی مهری است رسم محبت برای تو
تنهایی است مونس و همدم برای من

این زخم ها معلم خندیدن من اند
حیرانم از ترحم مرهم برای من

یوسف که نیستم ولی آن بنده ام که هیچ
نگذاشته ست صاحب من کم برای من

بگذار عمر در گذر عشق طی شود
حتی اگر نشد که تو یک دم برای من...

[پسر اهورایی]

تویی بهشت که بی تو جهنم است زمین
علی اگر که تویی ابن ملجم است زمین

تو پایه های زمینی سرت سلامت باد
که بی وجود تو آواری از غم است زمین

پرندگان به هوای چه اوج می گیرند؟
برای درک بلندای تو کم است زمین

حسین اگر پسر توست با اشاره ی او
سیاهپوش عزای محرم است زمین

کجایی ای پسر خاک و مونس دل چاه؟
یتیم مانده و محتاج همدم است زمین

چقدر بی تو دل کوچه های کوفه پر است
چقدر بی تو پریشان و درهم است زمین

نداشت طاقت عدل تورا کسی افسوس
علی اگر که تویی ابن ملجم است زمین

[پسر اهورایی]

این طرف
سبزه ای دم اذان
لابلای سنگفرش ها
در پیاده رو
جانماز خویش را گشوده است
هیچ فکر آبرو نمی کند

آن طرف
در میان باغچه
هیچ غنچه ای
خنده بی وضو نمی کند

ماولی
هیچ گاه
آنچنان و اینچنین نبوده ایم
ما که جز وبال شانه ی زمین نبوده ایم

[پسر اهورایی]

چنانکه دست گدایی شبانه می لرزد
دلم برای تو ای بی نشانه می لرزد

هنوز کوچه به کوچه ،حکایت از مردی ست
که دستِ بسته ی او عاشقانه می لرزد

چه رفته است به دیوار و در که تا امروز
به نام تو در و دیوار خانه می لرزد

چه دیده در که پیاپی به سینه می کوبد؟
چه کرده شعله که با هر زبانه می لرزد؟

هنوز از آنچه گذشته است بر در و دیوار
به خانه چند دلِ کودکانه می لرزد

دگر نشان مزار تو را نخواهم خواست
که در جواب، زمین و زمانه می لرزد

ز من شکیب مجو ، کوه صبر اگر باشم
همین که نام تو آرند شانه می لرزد

[پسر اهورایی]

برجاده لمیده باده در دست، سفر
این مست تر از مست تر از مست -سفر-

کی از دل بی نوای ما می گذرد؟!
وقتی که نماز را شکسته است سفر