دفتر اشعار یاسر قنبرلو

[پسر اهورایی]

دوست دارم ادامه اش بدهم
بازي ِ احمقانه ي دل را
كُمكم كن درست بگذارم
آخرين تكه هاي پازل را

[پسر اهورایی]

دوست دارم كه گوشه ي پيانو
كاغذ ِ نـُـت نويسي ات باشم
« im calling you » كه مي خواني
لهجه ي انگليسي ات باشم

[پسر اهورایی]

مي شمارم يكي يكي از دور
اختلاف ِ مداد هايت را
دوست دارم به جاي تو يك بار
حل كنم اتحاد هايت را

[پسر اهورایی]

مثل ِ يك زخم سياه و كاري ام
كه به درياي نمك افتاده ام
بين ِ اركان ِ نمازي بي وضو
در وجود ِ تو به شك افتاده ام
آه اگر چيزي نگفتم تا به حال
وحشتم از حرف ِ مردم بوده است
من يقين دارم كه عاشق نيستم
عشق يك سوء تفاهم بوده است !
چاه ِ چشمت عمق ِ چنداني نداشت
غرق ِ بغضم كرد ــ يك حفره ــ مرا
من به تو اسلام آوردم ولي
گريه در مي آوَرَد كفر مرا !
در قنوتي به بلنداي نگاه
زير بار ِ «ربّــنا» دستم شكست
عشق بعد از تو «سلامي» سرد شد
دل به هر آيينه اي بستم شكست
دستم از دستم رها شد ! گم شدم
در شلوغي هاي « الرّحمن ِ» تو
خسته ام از جاده ي بي انتهات
خسته ام از دور برگردان ِ تو
می دوم بی اختیار و بی هدف
جبر ، خود را زیر گوشم ذکر کرد
زندگی جاریست اما لحظه ای
کاش می شد ایستاد و فکر کرد !

[پسر اهورایی]

هرچه مرهم می گذارم بند می آید مگر
ای وطن! خون ِ دل از اروند می آید مگر !
هرچه لالایی بلد بودی برایم خوانده ای
خواب ِ چشمانی که می بارند می آید مگر
هرچه شکلک توی ذهنت بود در آورده ای
بر لب شعرم ولی لبخند می آید مگر
تو دلت خوش باشد اما ابر حزبی توده ایست
در پناه چتر ، باران بند می آید مگر
ساختار فصل ها را عصر یخبندان شکست
ماه ِ فروردین پس از اسفند .............؟

[پسر اهورایی]

حمله ی بادها و جریان ها همه را زرد می کند جز تو
جنگ جو ها برای جنگیدن سرشان درد می کند جز تو
هیچ راهی برای رفتن نیست خنجرت را غلاف کن برگرد
پیش شیطان ِ معتقد بنشین به خدا اعتراف کن برگرد !
چشم های به راه مانده ی من انتظار تو را یدک دارد
شعر گفتن بدون تو سخت است شعر من درد مشترک دارد !

[پسر اهورایی]

از آنچه آینه می گفت پیر تر شده ام
دلم گرفته ولی دلپذیر تر شده ام
خدا از آن بالا لطف کن بیا پایین
چرا که من پسری سر به زیر تر شده ام
چرا که زندگی من شبیه دایره ای است
که از همیشه در آن گوشه گیر تر شده ام

[پسر اهورایی]

پر شدم از نیمه ای که پر نباید می شدم
در صدف های حماقت دُر نباید می شدم
من برای سفره ی بی رنگ و بوی خانه ام
نان اگرچه نیستم آجر نباید می شدم
نیمه ی لیوان من پر هست آه اما چه سود
پر شدم از نیمه ای که پر نباید می شدم

[پسر اهورایی]

در جهان ِ شبيه سازي تو
مرگ بي وقفه زندگي مي ساخت
تابع ِ كشور دلت بودم
گرچه من را به رسميت نشناخت
جاي نام تو‌ در دل ِ تنگم
جاي نام ِ تو در ادامه ي من
سال ها رفته است شيطاني
« توي جلد ِ شناسنامه ي من ! »
بي هويت تر از مسيح شدم
يك جــُـدا مانده و قرينه ي تو
روي بوم ِ زمين كشيده شدم
چون صـــليــبي به روي سينه ي تو !
مثل يك رود از دل چشمه
راه افتاده ماه ، در چشمم
مثل گويي سپيد مي افتد
اتفاقي سياه در چشمم
تو ولي نيستي كه پاك كني
لكه هاي بزرگ ِ ننگم را
تو ولي نيستي كه بشكافي
با دو تا بوسه قلب ِ‌ سنگم را !
طاقت طعنه هاي سنگين و
گريه هاي دوباره را دارم
صفر ، نــُــه ، يازده ، سه تا نقطه ( 0911… )
من هنوز اين شماره را دارم !
عشق ، اشغال بود از اوّل
پشت ِ خط مـُــقـــدَم ِ لب هات
مي روم دستمال بردارم
ماه تب کرده است در شب هات!

[پسر اهورایی]

آمد زمينه سازي من را خراب كرد
اسباب هاي بازي من را خراب كرد
گيسوي «غير قابل تعريف» و «بي حدش»
يك شب مخ ِ‌ رياضي من را خراب كرد
او با نگاه ، آينه اي واقعي نساخت
خودبيني ِ مَجازي من را خراب كرد !
مثل دو تا مثلث ِ‌ در هم فرو شده
با بولدوزر اراضي من را خراب كرد
اشغال شد خطوط و نيازم به ارتباط
احساس ِ‌ بي نيازي من را خراب كرد
چاقو - طناب دار - سُرنگ ِ هوا - تفنگ
اسباب هاي بازي من را خراب كرد !