دفتر اشعار شهاب مقربین

[پسر اهورایی]

زندگی نامه شاعر

شهاب مقربین (زاده ۱۳۳۳ خورشیدی) شاعر معاصر ایرانی است . او به همراه حافظ موسوی و شمس لنگرودی مدیر انتشارات آهنگ دیگر می‌باشد . در سال ۱۳۳۳ در اصفهان متولد شد و سرودن شعر را از دهه پنجاه آغاز کرد . از او پنج مجموعه شعر چاپ شده و دو مجموعه نیز آماده چاپ دارد . کتاب رویاهای کاغذی ام نیز در برگیرنده گزیده شعرهای اوست . کتاب کنار جاده بنفش کودکی ام را دیدم جایزه شعر کارنامه را از آن خود کرد

[پسر اهورایی]

خانه هنوز هست

اما آدم‌هایش مرده‌اند



یا شاید

( باید این‌طور می‌گفتم: )

خانه ویران شده‌است

اگرچه آدم‌ها هنوز هستند



نه

( این‌طور هم نشد )

خانه هنوز هست

آدم‌ها هم زنده‌اند

اما در این میانه

چیزی غایب است انگار



( نمی‌دانم )

[پسر اهورایی]

دیوارها حرکتی آشکار دارند

سکوت سنگینی را با خود می برند

هیا هوی مردگان را شاید

دیوارها حرکتی تاریک دارند

طنین هیا هویی را با خود می برند

سکوت نیامدگان را شاید

دیوارها حرکتی مرموز دارند

صدای گام های بی پایانی را باز پس می دهند

دیوارها حرکتی بی پایان دارند

[پسر اهورایی]

روی میزی از چوب گیلاس

شكوفه‌ها بر باد رفتند



برگ‌ها را باد آورده‌است

روی میزی از چوب گیلاس



میان برگ‌ها

قافیه‌های سرخ را می‌چینم

تا تو آویزه‌ی گوش كنی



گوش كن

باد قافیه‌ها را در هم ریخته‌است

روی میزی از چوب گیلاس

[پسر اهورایی]

چارپایه را از وسط بر می دارم
می گذارم کنار پنجره
دیگر با آن رفیق شده ام
با این طنابِ آویزان از سقف هم
دستی به پشتش می زنم
و می گذارم همین جا باشد
(شاید برای وقتی دیگر)

فعلاً که آفتابِ تو تابیده است
فعلاً که انتظاری دیگر روزم را قشنگ کرده است
فعلاً که جادوی جمله ی دهانِ تو دست از من بر نمی دارد
می نشینم روی چارپایه
مثل دیوانه ها لبخند می زنم
زُل می زنم به طناب
انگار آونگِ ساعتی قدیمی
دارد لحظه هایم را
بی رحمانه شماره می کند

[پسر اهورایی]

زمستان بود
یخ زده بودیم
آتشی روشن کردیم
برف را سوزاندیم
باد را آتش زدیم
از گرمی سرمست شدیم
یا از مستی سرگرم
شالی که گرم مان می کرد
به باد دادیم
نمی دانستیم
باد شعله ور می رفت
تا بهارمان را
به آتش کشد

[پسر اهورایی]

ای کاش درخت بودم
زبانم زبانِ سکوت بود
تا سکوت تو را می فهمیدم
مثل زبان گنجشکی تنها
که حرف پاییز را فهمیده است

[پسر اهورایی]

شاید که راه نجات
غرق شدن در دریا باشد
ساحل دور نیست
اما کسی
انتظار نمی کشد

[پسر اهورایی]

عید نزدیک است



امروز بنفشه‌ها را دیدم



در جعبه‌های چوبی



پشت یک وانت



داشتند می‌رفتند







کجا می‌رفتند



باغچه‌ی ما که هنوز



خاک و برگش آماده نیست



باغچه‌ی ما که هنوز



مانند قلبی دوپاره



بر کف زمین افتاده است



این عید کجا می‌خواهد بیاید







بنفشه‌ها



دارند دور می‌شوند





بنفشه‌ها



دور شدند





بنفشه‌ها



ناپدید شدند

دلم برای باغچه می سوزد

[پسر اهورایی]

غمگین نباش



روزی گناه ما بخشیده خواهد شد



روزی که همه



خواهند فهمید



ما به دنبال چیدن سیب خود بودیم



این سیب ما نبود


که نصیب ما کردند