دفتر اشعار منیره حسینی

[.M!!NoO.]

گوش پرده را مي کشد
وتجويز مي کند
رساله های زن باید – زن نباید را
هر فتوايي که مي دهد
میله ای به پنجره ام اضافه می شود
و هر چه سکوت کنم
صدایش از آجرهای خانه بالاتر می رود

امشب هيچ پرنده ا ي پرش به پنجره ام نمي گيرد
و ماه هم دیگر
دلش به این زندگی قرص نمی شود

من
بی هیچ فتوایی
در خانه زنده به گور شده ام
و همسایه ها
تا مدتها بویی از این مرده نخواهند برد

[.M!!NoO.]

و من هیچکس را کنار خود ندارم

و

این همه هیچکس یعنی

تو

[.M!!NoO.]

چمدان را که برداشت
زندگی از تنم بیرون رفت

سال هاست
آغوشم
تار تنهایی بسته است

[.M!!NoO.]

دراين مستطيل ها گوشه گیرم
طول می کشد
تا عرض ادب کنم / به خدا

یک روز
سرم به سنگ می خورد
اما
امروز حوصله ی دعوا با مرگ را ندارم

و فقط گوركن ها می دانند
تفاله ی زندگی را
در كدام گور خالی می کنند .

[.M!!NoO.]

هر شـب به تـو فکر میکنم

و تنهــایی

اتفاق سنگینی ست

که در آغوشم می افتـد

[.M!!NoO.]

پوتین پدرش را که می پوشد
یکپا مردی می شود
که با تفنگ آبپاش
به گل های خانه شلیک می کند
پدرش هربار
رو ی یکی از گلدان ها می افتد
شیمیایی نشوند
پشت بی سیم فریاد می زند
خوشه خوشه باران فرستاده اند
مانده ام
میان جنگی تن به تن
تفنگ پسرم را بشکنم
یا غرور شوهرم را

از هر قطره آبِ این تفنگ
موجی می گیرد
که هر روز
میدان توپخانه را
به خانه ی آرامم می آورد

[.M!!NoO.]

گاهی آنقدر سردم
که تمام رودهای جهان
در چشم هایم یخ می بندد
گاهی آنقدر گرم
كه حتي
پيش از آنكه بميرم
هر آتشي مي تواند از گور من بلند شود

هواشناسی در حال و هواي من سردرگم است
و نمی فهمد
تمام ابرها به فرمان منند
وخورشيد فقط جهت چشم های من می چرخد

این زن فکر می کند
جهاني ست
كه سرد و گرم روزگار را چشيده است !

[.M!!NoO.]

دوستت دارم

و این جهانی ترین شعری ست که گفته ام

شاعـر نیستم اگر

این را که برای تو نوشته ام

دهـان به دهــان

میان بوسه های عاشقانه نچـرخد

[.M!!NoO.]

بن بست بن بستم خبرداري

دنياي من زخماي سربسته س

حرف منو هيچکي نمي فهمه

حتي خودم هم از خودم خسته س

[.M!!NoO.]

در را باز کن

زنی این بـار

از راهـی مخفی آمده است

که خستگی را دکمه دکـمه از تنش در بیاوری

و فکر کنی

که چای با طعم لیمو شیرین حرف هایمان چقدر میچسبد