دفتر اشعار| خیام

[Ar.chly]

مهتاب بنور دامن شب بشکافت می نوش دمی بهتر از این نتوان یافت
خوش باش و میندیش که مهتاب بسی اندر سر خاک یک بیک خواهد تافت

[Ar.chly]

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

من در عجبم ز میفروشان کایشان به زانکه فروشند چه خواهند خرید

[Ar.chly]

خشت سر خم ز ملکت جم خوشتر بوی قدح از غذای مریم خوشتر

آه سحری ز سینه خماری از ناله بوسعید و ادهم خوشتر

[Ar.chly]

من می نه ز بهر تنگدستی نخورم یا از غم رسوایی و مستی نخورم

من می ز برای خوشدلی میخوردم اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم

[Ar.chly]

اين اهل قبور خاك گشتند و غبار هر ذره و هر ذره گرفتند كنار

آه اين چه شراب است؟ كه تا روز شمار بيخود شده و بيخبرند از همه كار

زنهار كنون كه مي تواني باري بردار ز خاطر عزيزي باري

كاين مملكت حسن نماند جاويد از دست تو هم برون رود يك باري

من باده خورم و ليك مستي نكنم الا به قدح دراز دستي نكنم

داني غرضم ز مستي چه بود؟ تا من چون تو خويشتن پرستي نكنم

[Ar.chly]

قومی متفکرند اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقین

می ترسم از آنکه بانگ آید روزی کای بیخبران راه نه آنست و نه این

[Ar.chly]

عمريست مرا تيره و كاريست نه راست

محنت همه افزوده راحت كم و كاست

شكر ايزد را كه انچه اسباب بلاست

ما را زكس دگر نميبايد خواست

[Ar.chly]

از آمدنم نبود گردون را سود

وز رفتن من جاه و جلالش نفزود

وز هیچکسی نيز دو گوشم نشنود

کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

[Ar.chly]

افسوس كه رفت عمر بر بيهوده

هم لقمه حرام و هم نفس آلوده

فرمودة ناكرده سيه رويم كرد

فرياد ز كرده هاي نا فرموده

هر دل كه اسير محبت اوست

خوشست

هر سر كه غبار سر آن كوست،

خوشست

از دوست به ناوك غم آزرده مشو

خوش باش كه هر چه آيد از دوست

خوشست

[Ar.chly]

چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ

پیمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ

خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی

از سـلخ بـغره آیــد از غـره بـسلخ