دفتر اشعار| سمانه سوادی

[Ar.chly]

آسیاب


الکی که نیست

باید عاشق شده باشی

و هر روز چشمانش را

به تمامِ زبان هایِ زنده ی دنیا

ترجمه کرده باشی

باید شبها

بیتابیِ اندامت را

در اغوشِ معجزه ای

گریسته باشی

الکی که نیست

باید عاشق شده باشی

من این شعرها را که

در آسیاب

سپید نکرده ام ...!

[Ar.chly]

وفا


پیکرم

هنوز بویِ آغوش میدهد

آغوشت اما

رنگِ وفا نمیگیرد

من یا تو

کداممان تنهاتریم...؟!؟

[Ar.chly]

؟


این روزها

تمامِ لبخندِ من

زیرِ سرِ توست...!

اما نمی دانم

تو

از کجا اب می خوری...!

[Ar.chly]

لالایی


شبها لالایی می خوانم

برایِ ساعتت

تا به خواب برود

رویِ رویایت

و تو کمی بیشتر

مرا

به خواب ببینی...!

[Ar.chly]

شک


گاهی شک میکنم

به وسعتِ تختی

که تنهاییِ مرا

خمیازه میکشد

و مردی

که تمامِ قهوه هایِ عصرانه اش را

یخ کرده می نوشد

گاهی شک میکنم

به زنی که در آیینه

بویِ بهار نارنج میدهد

اما رو که برمیگردانم

برایم

شکلک در می آورد

گاهی شک میکنم به سیب

که شاید هرگز نبوده

و این جاذبه ی گامهایِ ماست

که زمین را

به زمان

گره بسته

گاهی شک میکنم....

راستی

نکند تمامِ گردها

گردو باشند...!

[Ar.chly]

مرگ


امشب که از خودم برگشتم

چشمانم را پرت میکنم

رویِ خواب

اه که چقدر خسته ام

برایم یک فنجان

مرگ

بیاور

می خواهم یک نفس

تمامِ خودم را

سر بکشم...!

[Ar.chly]

سوووت


بزن

سوتِ پایان را

آغوشش

تنهایی ام را

خاک کرد...!

[Ar.chly]

چهار فصلِ من


چهار فصلم

پاییز بود

اما

انقدر به پایِ تو ایستادم

که بهار

دارد

زیرِ پایم

سبز می شود...!

[Ar.chly]

زخم


من

سراپا

زخمَم

اینقدر نگاهت را

رویِ من نپاش...!

[Ar.chly]

طناب


گاهی فکر می کنم

به تو

چهار پایه و خودم و طناب و سقف

نفس نکش

رشته ی افکارم

پاره می شود...!