دفتر اشعار شقایق لعلی

[~ MoOn ~]

آبي خواهم شد
در انتظار بازگشت تو
و پرنده هاي مهاجر
آبي
مثل آسماني كه در آن
پر كشيدي وْ
گم شدي.
آيا مسافر رفته سفر
خانه را
باز خواهم جست؟
و چه كسي مي داند
موطن پرنده هاي مهاجر
زير كدام آسمان پرستاره است؟


"زنده یاد شقایق لعلی"

[~ MoOn ~]

مي روي وْ
باد
زوزه مي كشد
در پشت پاها يت
و من
مي شكنم
در خود
بي صدا!

"زنده یاد شقایق لعلی"

[~ MoOn ~]

قبل از شاعر شدن
مي ميرم
سنت قديمي را
نخواهم شكست.

[~ MoOn ~]

در هجوم بي امان خزان
مترسكي
كه پرندگان را
دوست مي داشت.

[~ MoOn ~]

آسمان
زير بال هاي تو
زيباست
من
زميني ام
و زمين را دوست ندارم.

[~ MoOn ~]

تنهايي ات
بزرگتر از ابعاد اتاق است
و سرنوشم
در ته فنجاني
خلاصه مي شود
كه تو
از خطوط كج و معوج آن
زاده مي شوي.
و تعبير آن
تلخي زهر آگيني بود
كه بر سر من فرود آمد
پاييز بود
آدمك
ميان شعرهايم
جا نمي گرفت
اكنون
من شاعر شدم
و تو
فراموش...

[~ MoOn ~]

به جهنم
كه ديگر دوستم نداري
و آنقدر اين جمله را تكرار مي كنند
كه خودم به جهنم مي روم.
گر مي گيرم وْ
به توفكر مي كنم
و برايم مهم نيست
بدانم
سوژه ترانه هايت چه كساني هستند
مؤدبانه گريه مي كنم
و آرزوهاي زنانه ام
فرزندان نامشروع مي شوند
تا رفتنم
به جهنم را
حتمي كنند.





نه، تو حوصله مرا داري
نه من
حوصله تو را
هيچ بهانه اي وجود نخواهد داشت
كه من
به آغوش تو پرتاب شوم
اسپانيا حذف مي شود
من لبخند مي زنم
انگلستان حذف مي شود
تو لبخند مي زني
حتي ايتاليا هم دليلي نمي شود
براي شنيدن صدايت
و من
حكم تيمِ جدولي را دارم
كه به وقت اضافه
دل خوش كرده است.
صداي سوت پاياني
شنيده مي شود.

[~ MoOn ~]

هيچ جاذبه اي
مرا
به سوي تو
هل نمي دهد
حتي
شوق چنگ زدن در موهايت

[~ MoOn ~]

من صد و چهل بار مردم
و هر بار
با بوسه هاي تو
زنده شدم.
و اينك
كه لبان تو نيست
جرأت مردن ندارم

[~ MoOn ~]

من از كدام
روياي تو مي آيم
كه دستانم
اينگونه
بوي تو را مي دهد.