دفتر اشعار محمد رضا ترکی

[پسر اهورایی]

شگفت


اگر آتشفشانی سرد گردد
یا بهاری زرد
یا دریاچه ای تبخیر
یا کوهی به زیر بارش برف زمستان ، پیر
یا...
جای شگفتی نیست

شگفت آنجاست
یک دریای طوفانی بی پایاب
خاکستر شود روزی...

***

چه کردی با دلم ای آذرخش واپسین
ای شعلهّ موذی!؟

[پسر اهورایی]

یوسف نبود
تا عاشقش شده باشی
موسی نبود
تا در شب وادی
پا به پایش
تا تیه گم شدگی بروی
ابراهیم نبود
تا بی تاب
بی آب
گرد محرابش
هروله کنی
اسماعیل نبود
که بین زمزم و صفا
برایش غزل بگویی...

او تنها
گوسپندی بود
قربانی را...

[پسر اهورایی]

از اون بهشت برای ما
خوشهّ گندمش موند
از تب و تاب عاشقی
سوء تفاهمش موند
مثل کلاغ قصه ها
تو التهاب غصه ها
گم شد و تنها واسه ما
خاطرهّ گمش موند
یه بغض سنگین تو صداش
غم غریبی تو نگاش
میخواس بگه هنوز ...
ولی
نمیدونم تو گفتن
جملهّ چندمش موند...

[پسر اهورایی]

مثل عنکبوت غول پیکری
که طعمه را
در فراخنای حوصله
به دام می کشد
و بعد
ناگهان
به کام می کشد ،
این زمانه هم
به جرم لحظه های خوب
- لحظه های عاشقانه ای که داشتیم -
دارد از من و تو انتقام می کشد !

[پسر اهورایی]

من با همه دلم هماهنگ توام
یک نغمه عاشقانه در چنگ توام
از چیست که در روز رسیدن حتی
مانند شب فراق دلتنگ توام!

[پسر اهورایی]

باد می رقص د میان سایه ها
در فضای یک شب پر همهمه
گرگها در شهوت خون شعله ور
گوسفندان بی خیال و واهمه
واپسین فریاد از نای شبان
می شود گم در هیاهوی رمه
گوسفند و گرگ در بزمی شگفت
دست و سرافشان و پاکوبان ، همه !
***
باد می نالد میان لاشه ها
در سکوت یک شب بی زمزمه ...

[پسر اهورایی]

ایستاده ایم
در برابر دری شگفت...

تا کنون چه بی شمار
از دری که بسته است
تا فراتر از هراس،
سرزمین عطرهای ناشناس
رفته اند
در ، ولی هنوز
آن چنان که بوده
- ناگشوده-
مانده است!
×××
مثل ناگهان
جان ما
شبیه غنچه ای
گشوده می شود
و مرگ چون نسیم
از آستان جان ما
عبور می کند!
×××
زندگی
جز همین درآمدن
جز همین گذار
جز درنگ ساده ای
در اتاق انتظار
نیست!!

[پسر اهورایی]

می نشینی چه خسته اما کسی کنارت نمی نشیند
پرنده ای ای درخت تنها به شاخسارت نمی نشیند
در این دیاری که همدمی نیست، غریبه بودن غم کمی نیست
چنان غریبی که سایه ات هم دمی کنارت نمی نشیند
نگاهها سنگی اند و سردند، اگر چه در چشم تو بخندند
اگر بمیری کسی در اینجا سر مزارت نمی نشیند
به زیر لب نغمه های ناشاد، ترانه ای کهنه ، رفته از یاد
بجز هیاهوی مبهم باد به جان تارت نمی نشیند
به خانه می آیی از خیابان، قدم به یک کوچه می گذاری
که هیچ کس جز گدایی آنجا به رهگذارت نمی نشیند
نشسته ای دلشکسته اما...کسی کنارت نمی نشیند
پرنده ای ای درخت تنها به شاخسارت نمی نشیند

[پسر اهورایی]

تو از عشیرهّ اشکی ، من از قبیلهّ آهم
تو از طوایف باران ، من از تبار گیاهم
تو آبشار بلوری ، تو آفتاب حضوری
طلوع روشن نوری در آسمان پگاهم
به جستجوی نگاهت هزار دشت عطش را
گذشته اند پریشان ، قبیله های نگاهم
قلندران تبسم نشسته اند چه غمگین
کنار خیمهّ سبز نگاههای تو با هم
کدام وادی شب را در آرزوت گذشتم
که دستهات گلی را نکاشت بر سر راهم

[پسر اهورایی]

زیر چتر ابرها
نمی توانستیم
زیاده روی بکنیم
پیاده روی کردیم!