دفتر اشعار مهستی گنجوی

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره20
دریای سرشک دیدهٔ پر نم ماست

وان بار که کوه برنتابد غم ماست


در حسرت همدمی بشد عمر عزیز

ما در غم همدمیم و غم همدم ماست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره21
آن بت که رخش رشک گل و یاسمن است

وز غمزهٔ شوخ فتنهٔ مرد و زن است


دیدم به رهش ز لطف چون آب روان

آن آب روان هنوز در چشم من است

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره22

با خصم منت همیشه دمسازی هاست

با ما سخنت ز روی طنازی هاست


ز عز خود و ذلت من بیش مناز

کاندر پس پردهٔ فلک بازی هاست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره23


گیسو به سر زلف تو در خواهم بست

تا بنشینی چو دوش نگریزی مست


پیش از مستی هر آنچم اندر دل هست

میگویم تا باز نگوئی شد مست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره24


آن کودک نعل بند داس اندر دست

چون نعل بر اسب بست از پای نشست


زین نادره تر که دید در عالم بست

بدری به سم اسب هلالی بربست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره25


چون با دل تو نیست … در یک پوست

در چشم تو یکرنگ بود دشمن و دوست


بس بس که شکایت تو ناکرده بهست

رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره26
جوله پسری که جان و دل خستهٔ اوست

از تار زلفش تن من بستهٔ اوست


بی پود چو تار زلف در شانه کند

ز آن این تن زار گشته پیوستهٔ اوست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره27
آتش روئی پریر در ما پیوست

دی آب خم ببرد و عهدم بشکست


امروز اگر نه خاک پایش باشم

فردا برون باد بماند در دست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره28
دل جای غم توست چنان تنگ که هست

گل چاکر روی تو به هر رنگ که هست


از آب دو چشم من بگردد هر شب

جز سنگ دلت هر آسیا سنگ که هست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره29
چندان که نخواهی غم و رنجوری هست

در دوستیت آفت مهجوری هست


هنگام وداعست چه میفرمائی

یک ساعته دیدار تو دستوری هست