دفتر اشعار مهستی گنجوی

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره40
در طاس فلک نقش قضا و قدر است

مشکل گره یست خلق از این بیخبر است


پندار مدار کین گره بگشایی

دانستن این گره به قدر بشر است

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره41
سوگند به آفتاب یعنی رویت

و آنگاه به مشک ناب یعنی مویت


خواهم که ز دیده هر شبی آب زنم

مأوای دل خراب یعنی کویت

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره42
تیر بستم تو را دلم ترکش باد

صد سال بقای آن رخ مهوش باد


در خاک در تو مردخوش خوش دل من

یا رب که … که خاکش خوش باد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره43
آن روز که مرکب فلک زین کردند

آرایش مشتری و پروین کردند


این بود نصیب ما زدیوان قضا

ما را چه گنه قسمت ما این کردند

[.M!!NoO.]

رباعی

شماره44

در دهر مرا جز تو دل افروز مباد

بر لعل لبت زمانه فیروز مباد


و آن شب که مرا تو در کناری یا رب

تا صبح قیامت نشود روز مباد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره45


بی یاد تو در تنم نفس پیکان باد

دل زنده بانده ت چو تن بیجان باد


گر در تن من بهیج نوعی شادی ست

الا به غمت پوست برو زندان باد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره46


گر ملک تو مصر و روم و چین خواهد بود

آفاق تو را زین نگین خواهد بود


خوش باش که عاقبت نصیب من و تو

ده گز کفن و سه گز زمین خواهد بود

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره47


ای باد که جان فدای پیغام تو باد

گر برگذری به کوی آن حورنژاد


گو در سر راه مهستی را دیدم

کز آرزوی تو جان شیرین میداد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره48
چشمم چو بر آن عارض گلگون افتاد

دل نیز ز ره دیده بیرون افتاد


این گفت منم عاشق و آن گفت منم

فیالجمله میان چشم و دل خون افتاد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره49
کردی به سخن پریرم از هجر آزاد

بر وعدهٔ بوسه دی دلم کردی شاد


گر ز آنچه پریر گفته ای ناری یاد

باری سخنان دینه بر یادت باد