دفتر اشعار مهستی گنجوی

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره50
ز اندیشهٔ این دلم به خون می گردد

کاخر کار من و تو چون می گردد


تا چند به من لطف تو می گردد کم

تا کی به تو مهر من فزون می گردد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره51
غم با لطف تو شادمانی گردد

عمر از نظر تو جاودانی گردد


گر باد به دوزخ برد از کوی تو خاک

آتش همه آب زندگانی گردد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره52
مشکی که ز چین ختن آهو دارد

از چینِ سرِ زلف تو آهو دارد


آن کس که شبی با غم تو یار بشد

تا وقت سحر ناله و آهو دارد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره53

جانانه هر آن کس که دی خوش دارد

جان …. بیدلان مشوش دارد


زنهار ز آه من بیندیش که آن

دوریست که زیر دامن آتش دارد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره54


جان در ره عاشقی خطر باید کرد

آسوده دلی زیر و زبر باید کرد


وانگه ز وصال باز نادیده اثر

با درد دل از جهان گذر باید کرد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره55
شاها فلکت اسب سعادت زین کرد

وز جملهٔ خسروان تو را تحسین کرد


تا در حرکت سمند زرین نعلت

بر گل ننهد پای زمین سیمین کرد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره56
قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد

با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد


چون زلف دراز تو شبی میباید

تا با تو بگویم که فراق تو چه کرد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره57
بگذشت پریر باز به سر لاله و درد

دی خاک چمن سنبل تر بار آورد


امروز خور آب شادمانی زیراک

فردا همی آتش غم باید خورد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره58
هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد

و اندر لب و دندان چو شکر گیرد


گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود

از ذوق لبش زندگی از سر گیرد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره59
آن یار کله دوز چه شیرین دوزد

انواع کلاه از در تحسین دوزد


هر روز کلاه اطلس لعلی را

از گنبد سیمین زِهِ زرین دوزد