دفتر اشعار مهستی گنجوی

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره60
چشم ترکت چون مست برمی خیزد

شور از می و می پرست برمی خیزد


زلفت چو به رقص در میان می آید

صد فتنه به یک نشست برمی خیزد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره61
چون زور کمان در بر و دوش تو رسد

تیرش به لب چشمهٔ نوش تو رسد


گوئی زهش از حدیث من تافته اند

زیرا که به صد حیله به گوش تو رسد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره62
شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد

وز پیرزنی تو را دعا بس باشد


گر گاو نیم شاخ نه در خورد منست

ور گاو شدم شاخ دو تا بس باشد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره63
سرمایهٔ روزگارم از دست بشد

یعنی سر زلف یارم از دست بشد


بر دست حنا نهادم از بهر نگار

در خواب شدم نگارم از دست بشد

[.M!!NoO.]

رباعی

شماره64

گفتم نظری که عمر من فاسد شد

گفتا ز حسد جهان پر از حاسد شد


گفتم بوسی به جان دهی گفت برو

بازار لب من اینچنین کاسد شد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره65


این اشک عقیق رنگ من چون بچکد

آب از دل سنگ و چشم گردون بچکد


چشمم چو ز تو برید ازو خون بچکید

شک نیست که از بریدگی خون بچکید

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره66


سودازدهٔ جمال تو باز آمد

تشنه شدهٔ وصال تو باز آمد


نو کن قفس و دانهٔ لطفی تو بپاش

کان مرغ شکسته بال تو باز آمد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره67


ایام بر آن است که تا بتواند

یک روز مرا به کام دل ننشاند


عهدی دارد فلک که تا گرد جهان

خود می گردد مرا همی گرداند

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره68


تا از تف آب چرخ افراشته اند

غم در دل من چو آتش انباشته اند


سرگشته چو باد می دوم در عالم

تا خاک من از چه جای برداشته اند

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره69


آنها که هوای عشق موزون زده اند

هر نیم شبی سجاده در خون زده اند


نشنیدستی که عاشقان خیمهٔ عشق

از گردش هفت چرخ بیرون زده اند