دفتر شعر سارا محمدی اردهالی

[.M!!NoO.]

می خواستم بخندم
هیچکس نبود
آینه خواب رفته بود روی شانه ی دیوار
سر پنجره به ماه گرم بود
می خواستم بخندم
هیچکس نبود

[.M!!NoO.]

حوالی خیابان آزادی
یک حلقه ی نورانی
گم شده
متعلق به قدیسی افسرده
آن را لگد نکنید
لطفا با احترام
دفنش کنید
بدون جنجال مطبوعاتی.

[.M!!NoO.]

پس از تو
فقط یک شیمیایی ام
یک مجروح جنگی
گاهی
خیس عرق
صدای آژیر می شنوم
گاهی
فرار می کنم
سنگر می گیرم
از همه می ترسم
مبادا اسیرم کنند
بی صبرانه منتظرم
پایم را روی مینی بگذارم
و
مفقود الاثر شوم.

[.M!!NoO.]

من از شما سپاسگزارم
دستانم را سبز کردید
هیچ وقت
هیچ کس
این همه مرا جدی نگرفت
که شما
بعد از ظهر جمعه در آن پارک
مرا درختی خواندید
و به بازی راهم دادید
آه گنجشک های عزیز!
آیا یکبار دیگر
بر شانه ام خواهید نشست؟

[.M!!NoO.]

پیاده روها تنهایند
تاکسی ها می روند ته دنیا
با صدایی مهیب
در هیچ سقوط می کنند
کسی از اینکه درختها
بیهوده روی یک پا ایستاده اند
نه خنده اش می گیرد
نه تعجب می کند
کافه ها روزنامه قدیمی بالا می آورند
رهگذران ناشناس سرگیجه دارند
آسمان برای زمین
زمین برای آسمان
شانه بالا می اندازد
کسی رفتنت را به عهده نمی گیرد
مواظب خودت باش
این هم بین خودمان باشد
سری که درد می کند را
دستمال نمی بندند.

[.M!!NoO.]

فک گریخته
نیزه ی شکارچی شکسته در تنش
از درد نعره می کشد
می رود
می رود به پیش
هر از چندی
نیزه می گیرد به مرجانها
فک گیج می شود
از درد کهنه ی بی درمان
در ازدحام پچ پچ ماهی های مدعی
رنج هزارباره می برد مدام
خواستم بگویمت
بی نیزه ی شکسته ات
چه تاریک بودم
چه بی ثمر
چه ناامید
هی صیادی که کاش
صیدم کرده بودی درست.

[.M!!NoO.]

یک آبکش پلاستیکی میخواهم
این نان خشکی ها پس کجا رفته اند؟
پیش چشمان گرد ماهی ها
حرف هایت را باید لب حوض
آبکش کنم
شاید حقیقت از سوراخ ها نگذرد.

[.M!!NoO.]

گاهی خیال می کنم
شعری نوشته ام
اما می بینم
تنها اشک بوده است
کاغذی خیس و سپید
گاهی خیال می کنم
هقهق گریسته ام
خطوط اسلیمی و رقص ان کاغذ می خندند که
شعری نوشته ای
حالا هم نمی دانم
چه می کنم!
شعری هق هق است انگار
اما نه نگاه کن!
تنها نام توست
هزار بار بر کاغذ
خیس و موزون...

[.M!!NoO.]

امان از گره های کور!
چرا باز نمی شود
نخ نگاهم
از انگشت اشاره ات؟

[.M!!NoO.]

وقت اذان نیمه شب
رو به قبله تلفن همگانی کوچه هفتم
من ذکر تو به سلول سلول تنم می گویم
پاک و منزهی تو
پاک و منزهی تو
پاک و منزهی تو
از هم گسسته ام، بارها
مهره هایم تمام بیابم یا نه
دوباره نخ می کنم
گره می زنم
تسبیح تو آغاز می کنم
حمد و سپاس تو را
حمد و سپاس تو را
حمد و سپاس تو را
چند مهره هر بار
گم می شوند از من
باز به مهره های باقی مانده تنم
یاد تو تکرار می کنم
نیست یاری جز تو
نیست یاری جز تو
نیست یاری جز تو