دفتر شعر سارا محمدی اردهالی

[~ MoOn ~]

هر از چندی نوشتن را رها می کنم
به انگشتانم خیره می شوم
می گفتی زنان زیبا آزارت می دهند
و هر انگشت من زنی زیباست
که آرامت می کند
به هر انگشتم که نگاه می کنم
یاد زنی زیبا می افتم
که از دستش گریزی نداری
می خندم
و نوشتن داستان تو را از سر می گیرم ..

[~ MoOn ~]

ناگهان لحظه می ایستد
مرا می شناسد
نگاهم می کند
من آن لحظه را
که او عقلش را از دست داد
به خاطر می آورم ..

[~ MoOn ~]

همه ی ما زخم هایی داریم
روی بازو یا ساق پا
زخم هایی قدیمی
که داستان دارند
که میشود
با آنها
ما را شناسایی کرد
زخم هایی بر پیشانی
یا
بر قلب هایمان ..

[~ MoOn ~]

ته چاه زندگی می کنم
یک چاه خشک
آن بالایی ها
یا خبر ندارند یا خودشان را می زنند به آن راه
سطل را
دست و دلبازانه پرت می کنند پایین
دنگ می خورد به طاق سر من
شاید هم انتظار دارند
در این تاریکی
بیشتر فرو بروم
تا به آب برسند ..

[~ MoOn ~]

دستـــــم
به سمــــت تلفن میــــرود و ...
باز میــــگردد !


چــــون کودکی که به او گفته اند
شـــیرینی روی میـــز

مال مهمانــــهاست !!

[~ MoOn ~]

شب خیابان مثل من است ..
هر از چندی
خاطره ای بی احتیاط می گذرد

دلم یک تصادف جدی می خواهد
پر سر و صدا
آمبولانسها سراسیمه شوند
و
کار از کار بگذرد ...

[~ MoOn ~]

حال مرا میخواهی
از حولهات بپرس
چگونه مرا در آغوش میکشد

وقتی که تو نیستی

۷ تیر ۸۹

[~ MoOn ~]

آخرهای شب
از شترمرغهایمان پیاده میشویم
هتل روی درخت گردوی تنومندی است
دارکوبی فراک پوشیده نزدیک میآید
گذرنامههایمان را میگیرد
پرت میکند پشت سرش
از درخت بالا میرویم
قرنها میگذرد
خورشید خاموش میشود
به اتاق میرسیم
سقف ندارد

نگاهم میکنی
چشمهایت
پروانهای فیروزهای رنگ میشود

۲۵ آذر ۸۴

[~ MoOn ~]

تنهایم
و بی تو
تنهایی معنا ندارد

1 بهمن 90

[~ MoOn ~]

باید همه پیاده شویم,
چمدانها را با کلید باز کنیم
و نشان بدهیم که در آنها چه اتفاقی میافتد:

گره حوله را باز کنیم
ثابت کنیم که کفش کفش است,
سه جوراب پای چپ, دو تا راست.

کتابی بدون تقدیم نامه شک برانگیز است.
چرا گلدوزی حولهها
آنقدر نامرتب است؟

دندانههای شانه را به صدا در میآورند: صدایش ضبط میشود.
مسواک باید به زبان بیاورد,
آنچه را که زبانمان مسکوت میگذارد.

با وجود این شانس آوردیم: قلب
بین پیرهنها جا گرفته بود
و بوی بیخطر صابون میداد.
(هیچ کس هم متوجه نشد, که ما
توتون را در کاغذهای نازک میپیچیم,
که توتون, به صورت سیـ ـگار پیچیده شده,
دارد - به صورت دود- پناهگاهش را لو میدهد.)