دفتر شعر | نگار الهی

[.RaHa.]

مــــوهای ســپیدم را
بیــشتــر دوســت دارم
یادگــار ِ روزهای بی قراری اند

[.RaHa.]

مسیح هم برایم اشک میریزد
اینگونه که مصلوب توام

[.RaHa.]

هزار زمستان دیگر بیاید
دست هام یخ بزند
اشک، قندیل شود بر گونه
به هیچ کجای نبودن هات برنمیخورد
برف!
بیهوده میباری
او برنــــِمی گــردد

[.RaHa.]

تنهام
شبیه کوسه ای پیر
میان انتقام ماهی ها

[.RaHa.]

از وقتی با تو قدم زدم
پاها یم با من راه نمی آیند .

[.RaHa.]

غلاف کن
شمشیر چشمانت را
بی جنگ
به نگاهت باخته ام

[.RaHa.]

تــمام ِ آرزوهـام
بــر بـــاد رفت
دیـــگـــر
هــیـچ قــاصــدکی را
فــــــوت نـمـی کــنـم !

[.RaHa.]

کلمات کوچک این شعر
از تابش دست هایت سپید شد
و زن غمگینی
که می رفت مادر زخم های عمیق باشد
با معجزه ی سرانگشتانت
خورشید می زاید

[.RaHa.]

اُردی بهشت ِ موهات
ریخته بر سرشانه ی بهار وُ
پسرکان ِ دم ِ بخت
عطر ِ دل انگیزش را
به شاخه ها دخیل می بندند.

[.RaHa.]

آلوده ام به نیستی
و هستی ام
بادبادکی ست بی نخ
که سفر به هیچ آسمانی را بلد نیست