دفتر اشعار احمد پروین

[پسر اهورایی]

زلف تو از دل بیچاره پریشان تر نیست

صبر نوح از من آزرده فراوان تر نیست

نیمه جانیست مرا خسته اگر می خواهی

هیچ از دادن جان بهر تو آسانتر نیست

عشق آن است که جان بر سر ره بگذاری

بر حذر باش کزین مرتبه ارزانتر نیست

گفته بودند مرا دوش رفیقان در عشق

از دلت خسته تر از چشم تو گریان تر نیست

من خداوند کویرم ز هیاهوی عطش

شوره زار از جگر خون شده عطشان تر نیست

آه من سنگ گرانمایه بسوزد آخر

صخره از حوصلۀ عشق گرانجان تر نیست

[پسر اهورایی]

مثل تندیس خدایی همه نور

چشم بد از قد رعنای تو دور

آتشم زن که سپندت بشوم

چشم بد خواه حسودان همه کور

من اگر دست دهد خاک شوم

که تو بر من بنهی پای عبور

شعر من گوشه ای از مستی هاست

وقت زائل شدن عقل و شعور

شعر من زمزمۀ یک چوپان

در شب سرد تماشایی طور

ذهن من خالی از اندیشۀ خویش

که تو شاید بکنی باز خطور

دل سودا زده ام باز گریخت

خنده ای کرد و ببخشید قصور

[پسر اهورایی]

عمری در آرزوی تو دل ریش بوده ایم

آتشفشان منطقۀ خویش بوده ایم

روی نیاز ما به زر هیچ سفله نیست

تا در حریم کوی تو درویش بوده ایم

در کار عشق فرصت فانی غنیمت است

اما دریغ عاقبت اندیش بوده ایم

مثل کبوتران ، لب بام نگاه تو

با سنگ خود همیشه به تشویش بوده ایم

[پسر اهورایی]

لعل لب توست بهترینم

تمثیل خداست در زمینم

در خرمن بی بدیل گیسو

من مرد گدای خوشه چینم

جانم ز غمت چنان بسوزد

کآتش بجهد ز پوستینم

از کوچۀ اضطراب تا من

راهیست به وسعت یقینم

[پسر اهورایی]

لحظه ها می گذرد روزنه ای پیدا نیست

شعر امروز مرا مصرعی از فردا نیست

بی کسی زندگی سرد مرا می سوزد

هیچ کس مثل دل خستۀ من تنها نیست

کینه انباشته در سینۀ یاران افسوس

عشق را عاطفه را در دل یاران جا نیست

لحظه ها در بدر و ثانیه ها آواره

این پریشانی از آنجاست که او با ما نیست

چشم می شویم و یک بار دگر می خندم

تا نگویی که در اندیشه من غوغا نیست

[پسر اهورایی]

گفتم بیا که مستم گفتی بگو بگو نیست

بی آبرو شدم من ، این آب ، آب جو نیست

گفتم به گریه اما با خنده طعنه کردی

در کیش مهربانان این رسم گفتگو نیست

دریای اشک چشمم خشکیده ، قحط آب است

خشکیده چشمم اما هرگز بی آبرو نیست

گفتم بیا بنوشان گفتی نمی شود نه

ذوق قدح ندارم گفتی تب سبو نیست

در آسمان چشمت یک آسمان ستاره

می میرد آنکه آنجا سرگرم جستجو نیست

گفتم نگو که با من ذوق طرب ندارم

اینقدر بد شنیدن از چون تویی نکو نیست

[پسر اهورایی]

گفتم به تو انتظار سخت است

دیر آمدن نگار سخت است

خود را به خطر نیازمائید

عاشق نشوید کار سخت است

پاییز اگر چه فصل سختی است

بی غنچه بهار ولی سخت است

بگریخت ز دست من جوانی

من لنگم و او سوار سخت است

می خواستمت ببوسم اما

پنهان بد و آشکار سخت است

درگیر خودم عجب جدالیست

از دست خودم فرار سخت است

از سینه برون جهیده قلبم

قلب این همه بی قرار سخت است

رفتی که دوباره باز گردی

بد عهدی روزگار سخت است

در حجم تن لطیف نازت

قلبی ست که بی شمار سخت است

ای کاش همیشه جام پر بود

پایان شب خمار سخت است

[پسر اهورایی]

گیسو بیفشان تا سر ببازم

دریای نازی غرق نیازم

از این معما با کس نگفتم

خاک مزارم صندوق رازم

بودی که بودم ، هستی که هستم

گر در نشیبم ، گر در فرازم

در وصف هجران گوید دمادم

شرحی بر آتش سوز و گدازم

گفتی از این ره صد توبه باید

گیرم که کردم با دل چه سازم

[پسر اهورایی]

گفتی لبم برای لبت شیرین بیان کنم

عالیست جان من بگذار امتحان کنم

شیرین و تلخ هر چه که باشد لبت گل است

پروانه وش ز شهد لبت نوش جان کنم

ترسم کسی بدزد عزیزم لب تو را

باید لبت میان لب خود نهان کنم

گفتی لبت قساوت سنگ است وای من

باید به ناز بوسه ، دلت مهربان کنم

خاک زمین منم و تو زیبای آسمان

طوفان شوم مگر که سر از آسمان کنم

باشد که در ستایش گیسوی ناز تو

چون شانه خدمت تو و آن گیسوان کنم

[پسر اهورایی]

گلشن اندیشه را با بوی او

رونقی دیگر دهم در کوی او

رهگذار وصل را آبی زنیم

اشک دل مژگان من گیسوی او

تیر افسون می رسد بر دل هنوز

دام عشق است و کمان ابروی او

ای گل ار بازار تو بی رونق است

دست خلقت بین و حسن روی او

عاقل از راه ملامت می رود

تا نیفتد در کمند موی او

درد روز فرقتش دارم عیان

تا نهم سر بر سرَ زانوی او

احمد از لطف سواران نسیم

عالمی مجنون شود در کوی او