دفتر اشعار | پونه ندایی

[.M!!NoO.]

پشت دریچه ها

می دانم حاشیه ی برگ برگ درختان
بر نگاه پنجره ی زیباست
اما نگاه من
گور فاصله را غبار آگین است
عشق پشت دریچه ها زرد می شود
پاییز شناسنامه اش را از ما می گیرد

[.M!!NoO.]

در آستانه

چراغ بر در خانه بگذارید
که عابر کوچه های جهان
از غبار فاصله می آید
با کوله ی پریشانی بر دوش
و سرفه های هوا را
بر خس خس سینه ی دیوار می کوبد
نفس در پیرهن سردش می خوابد
در آستانه بر چراغ می خندد

[.M!!NoO.]

طرح بیات یک خبر

این پرستوها که می روند
پرواز را از آسمان شهر ما می برند
ما اگر یک روز
پرنده را نبینیم
پرواز را فراموش می کنیم
و بعد
روزنامه ها
که در آرشیو خود
از پ ر و ا ز
مطالبی دارند
طرح بیات این خبر را می نویسند
مردم پرواز را به خاطر بسپار ید
بیچاره مردم
بیچاره روزنامه
بیچاره تر آن که پر می کند

[.M!!NoO.]

آخرین مسکن

کاش
در قتلگاه دیگری
جز ثانیه های اکنون
رؤیای زخمی ام را می باختم
رنج را
در پایانه های دیگری
از گلویم پرواز می دادم
طناب های اینجا
به قدر کافی محکم نیست
راستی
وقتی چارپایه ی اطمینان
از زیر پایم بلغزد
تو سوگوار کدامین پرنده خواهی بود ؟
اشک آخرین مسکن دردهای انسان نیست
کاش
در جای دیگری پایان می یافتم که آغوش تو
تکیه گاه سست اعتماد است

[.M!!NoO.]

بی نام

گفته ای که می آیی
و اگر این حرف درست باشد
من وقت زیادی ندارم
باید آسمان را گردگیری کنم
و دست هایم را در طرح نیایشی بالا برم
تا باران حیاط خانه را بشوید
باید قالی ها را دو بار جارو بزنم
تا گل بدهند
پنجره ها رابا گلاب پاک کنم
حریر آبی بر درگاه بیاویزم
و از تمام کبوترها و گنجشک های بیکار دعوت کنم
تا بر شاخه ها بنشینند
و از رشته ها تقاضا کنم
این هفته برگ ها را نخورند
و از جوشکار محل خواهش کنم
تا در ساعت ورود تو سوهان به آهن نکشد
بر میز ترمه باشد
شمعدان
شیرینی
گل محمدی
و درقوری چای تازه دم
بر اندام من پیراهن گلدار
و بر چهره ام آرایش بهار
و در گریبانم عطر شکوفه و خواهش پیچیده باشد
سیاه
خانم
دیگر هذیان نمی گویید
شما از آسایشگاه مرخصید

[.M!!NoO.]

پاییز

می دانم دلگیر می شوی
اما چه کنم
پاییز مرا می کشد
شیشه ی عطرش در جیب من مانده
و خودش رفته
تا تمام درخت ها را بیهوش کند
و بازگردد
فرصت نیست
تا برایت بگویم
برگ ریزان روح یعنی چه
و من چه قدر از بوی پاییز را استشمام کرده ام
و...
فرصت نیست
پنجره ها پس از زمستان گشوده می شوند

[.M!!NoO.]

سیاه

- خانم!
دیگر هذیان نمی گویید
شما از آسایشگاه مرخصید

مردن آرزو
شمع می داند
مردن آرزو یعنی چه؟
و التهاب لحظه هایی که می رود از دست
و فریاد بلند شعله آخر...

پس از آن ،
خواهش می میرد
و چلچراغها به گمان روشنی بخشی
افروخته می شوند
اما شب شاعران سکوت را
روشن نخواهند کرد...

[.M!!NoO.]

عبور

از گذر روزها
از خيابان تنگ و دراز فاصله
از هیاهوی قارقارک های بی حوصله
از تو
از خودم
_ عبور می کنم_
تنها برای آن که
اکنون را نبینم....

[.M!!NoO.]

عطر تو
[b]باد از هر طرف که بیاید،[/b]
[b]همان عطر در مشامم میپیچد،[/b]
[b]همان یاد در خاطرم رنگ میگیرد،[/b]
[b]همان صدا مرا تسخیر میکند.[/b]
[b]باد به هر طرف که برود،[/b]
[b]تو پیش من میمانی...[/b]

[.M!!NoO.]

امروز مردابم

بدون تو ثانیه ها را توی سطل می ریزم،
زمان را مچاله می کنم،
بیصدا درد می کشم؛
فریاد گویا مرهمی موقت است،
اما بلد نیستم،
بلد نیستم ازین پنجره ها بگذرم.
من روزی باد بودم،
امروز مردابم...