دفتر اشعار | پونه ندایی

[.M!!NoO.]

بيهوده


گلوی پنجره
از سرفه های باد
شکست
تو قصد سفر از این خانه ی بی درگاه نداری ؟
بغض در بغض گلوگاه فردا چرا می ریزی ؟
به خاک سرزمینم سوگند
باد تخم مهر را بیهوده پراکند

[.M!!NoO.]

ادعا


گلوی شبم را
تیغ نورافشان ادعا برید
مگر چه عیبی داشت
کنار سیاهی ملموس واژه ها
دراز شویم
و پیراهن شب زده مان را هم
در نیاوریم
تا کی طنین منم های روزنما
تا کی ؟

[.M!!NoO.]

خوشا به حال تو


آفتاب و باد نیستی
تا با برگ ها رقص یده باشی
شعر و شعور نیستی
تا بر برگ ها نوشت ه باشی
تو تنها چارچوبی
که حس باغ را
در کشل هندسی
قاب گرفته ای
اما بازهم

[.M!!NoO.]

کريستين ديور

روحمان بوي ناگرفته است
و از عطر سپيده بر تنمان
اگر جستجو کنيم
بوي کريستين ديور ، تامي گرل ، آزارو و آديداس مي خيزد

[.M!!NoO.]

بالهاي گمشده

سلام

اي اجاره نشين تابستان

زود مهلت تمام مي شود

و تو بايد به خانه ي پاييز کوچ کني

من رف پرنده را نمي فهمم ديگر

مگر نه اين که پرواز بر فراز عشق ممنوع است

پس فانوس را براي چه مي خواستي ؟

آسمان تاريک تر از آن است

که بالهاي گمشده را پيدا کني

[.M!!NoO.]

چيزي ننوشتم

دوستان
من 90 روز چيزي ننوشتم
شايد شما نام مرا فراموش کرده باشد
داستان از اين قرار است
پرنده را باد برد
دفتر را خواب برد
قلم را سکوت برد
و تمام اين ها تقصير چاقو بود

[.M!!NoO.]

مادر

مادرم خياط است
او همه چيز مي دوزد
انگشتانش را هم به روزگار دوخته است
و شانه هايش رابه بار آن

[.M!!NoO.]

فانوس

فانوس
تو را باد شکست
يا سرماي بيرون در ؟
او را هرگز به خانه راه ندادند
و يک روز شايد
آويزانگاهش سست شد
و باد پيچيد
سرما هم در گرفت
فانوس خاموش شد

[.M!!NoO.]

غروب

غروب در چشمان تو بود
وقتي به دريا فرو مي رفتي
اکنون منم
طلوع بيهودگي

[.M!!NoO.]

صدا

صداي تو
از پشت پنجره ها
از دريچه هاي مست نه چندان رها مي آيد
صداي من
از لاي دفترها
شايد