دو بیتی های جلیل حاجتی | دفتر شعر

[.M!!NoO.]

نگار نازنین نازت مرا کشت

دو چشم غمزه پردازت مرا کشت

دلم را خانه راز تو کردم

که آخر خانه رازت مرا کشت


*****


مو که با بی وفایی کرده ام خو

به آزار جدایی کرده ام خو

دگر با تو ندارم التماسی

بیایی یا نیایی کرده ام خو


*****


اگر مرغ دلم آید به پرواز

نه از صیاد می ترسم نه از باز

سیاحت می کنم کل جهان را

که تا پیدا کنم یاری هم آواز

[.M!!NoO.]

نگارا دلبری از تو دل از من

جدایی از تو صبر کامل از من

اگر خواهی به کویم پا گذاری

قدوم و غمزه از تو منزل از من


****


دل من خاک پایت ای گل اندام

سر و جانم فدایت ای گل اندام

رو داری که من تا کی بنالم

به زندان جفایت ای گل اندام


*****


به دل قصد سفر داری تو یا نه

بسوی ما گذر داری تو یا نه

جوانی را به پایت پیر کردم

نمی دانم خبر داری تو یا نه

[.M!!NoO.]

خدایا دلبر نازم میایه

نگار عشوه پردازم میایه

بر آرم ناله ای از جان و از دل

که از جان و دل آوازم میایه


*****

اگر شعرم رسد دست نگارم

بخواند تا بداند حال زارم

مگر آن دم کند بر من نگاهی

که آساید روان بیقرارم


*****


اگر یار منی همراه من شو

بیا هم ناله و هم آه من شو

مرا بنگر که دلخواه تو هستم

تو هم آخر بیا دلخوار من شو

[.M!!NoO.]

به دریای غم افتادم خدایا

دچار داد و بیدادم خدایا

نمی آید کسی دستم بگیرد

خودت بنمای آزادم خدایا


*****

مرا درد و غمی بنشسته بر دل

که درمانش به دنیا هست مشکل

طبیبا بی جهت بهرم میاندیش

که این افکار بی سواد است و باطل


*****

مرا هر دم که از غم خسته بینی

پر و بالم ز محنت بسته بینی

در آن دم لحظه ای احوال ما پرس

که اندر گوشه ای بنشسته بینی

[.M!!NoO.]

به قربان دو چشمان سیاهت

دلم را برده ای با آن نگاهت

اگر یکدم شوی با من تو همراه

سر و جانم فدای خاک راهت


****


غم رویت مرا خونین جگر کرد

دل دیوانه ام دیوانه تر کرد

دو چشمان سیاهی که تو داری

مرا آواره و از دین بدر کرد


****

به آهنگ تو می بندم کمر را

بسویت می گشایم بال و پر را

به راهت اندکی پروا ندارم

اگر آخر ببازم جان و سر را

[.M!!NoO.]

دو چشمان را سیه کردی گل من

مرا صید نگه کردی گل من

بنالم دائم از جور و جفایت

که جانم را تبه کردی گل من


*****


نگارا عاشق روی تو ام من

اسیر چشم و ابروی تو ام من

بدر آی و مرا بنمای خیری

که درویش سر کوی تو ام من


*****


اگر دانم که الان می کشندم

اگر دانم به دوزخ میبرندم

سر از سودای عشقت برندارم

اگر دانم که در هفتاد بندم

[.M!!NoO.]

خدایا از جهان دلگیر گشتم

دچار درد بی تغییر گشتم

ز عمر ناگوار زندگانی

خدایا پیر گشتم پیر گشتم


*****

پر و بال قوی چون باز دارم

که پیرم بر جوانان ناز دارم

هنوز دارم به سر شور جوانی

که دائم بر لبم آواز دارم


*****


شدم پیر و جوانی رفت بر باد

دمادم از جوانی می کنم یاد

خداوندا چه سازم من که دیگر

ندارم چاره ای جز داد و بیداد

[.M!!NoO.]

ندانم در کجا دیدم جمالت

شدم دیوانه حسن و کمالت

بیا آخر به فریاد دلم رس

که مردم در تقلای وصالت


****

شدم دیوانه حسن و کمالت

منم بسمل ز تیر اکتحالت

بیا یکدم به کوی ما گذر کن

که جان من بگردد پایمالت


****

جفایت ناله همواره ام شد

غمت داد دل صد پاره ام شد

به دنیا هرچه راه چاره جستم

به پایت جان سپردن چاره ام شد




______________________________________________


اکتحال : سرمه کشیدن

[.M!!NoO.]

غم تو در دل من خانه کرده

فراق تو مرا دیوانه کرده

همان خالق که ما را آفریده

تو را شمع و مرا پروانه کرده


****

مران ای دوست ما را از بر خویش

بکش پا از ره غم گستر خویش

مگردان روی خود را دیگر از من

بدر کن این ادا را از سر خویش


****


الا دلبر به من جانی نمانده

دل و دین و صبر و ایمانی نمانده

جدایی بس کن و باز آی آخر

که ما را حال چندانی نمانده

[.M!!NoO.]

اگر خواهی بدانی مصلحت را

اگر خواهی بپیمایی جهت را

اگر خواهی رفاه زندگانی

ادب آموز و علم و معرفت را


****

نه راز دل به هر کس بازگو کن

نه کس با خود نه خود با کس عدو کن

اگر درد دلی داری به دوران

به درگاه خدای خویش رو کن


****


به هر کس عهد کردی با وفا باش

به هر جا درد میبینی دوا باش

اگر خواهی که آسایش ببینی

پی آسایش خلق خدا باش