دفتر اشعار مهستی گنجوی

[.M!!NoO.]

مهستی گنجوی از زنان شاعران متقدم تاریخ ادبیات فارسی و همدوره با غزنویان بوده است. همسر وی را امیراحمد پسر خطیب گنجه و سال وفات وی را ۵۷۶ یا ۵۷۷ هجری قمری نوشته اند.... از وی کتاب کامل و مستقلی باقی نمانده است....آثار او در زمینه رباعیات می باشد

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 1
دوشینه شبم بود شبیه یلدا

آن مونس غمگسار نامد عمدا


شب تا به سحر ز دیده دُر میسفتم

می گفتم رب لاتذرنی فردا

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 2
حمامی را بگو گرت هست صواب

امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب


تا من به سحرگهان بیایم به شتاب

از دل کنمش آتش وز دیده پر آب

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 3
گر باد پریر خود نرگس بفراخت

دی درع بنفشه نیز بر خاک انداخت


امروز کشید خنجر سوسن از آب

فردا سپر از آتش کل خواهد ساخت

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 4

آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت

وز شومی شوم نیمهٔ روم بسوخت


بر پای بُدم که شمع را بنشانم

آتش ز سر شمع همه موم بسوخت

[.M!!NoO.]

رباعی شماره 5

باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
یار آمد و می در قدح یاران ریخت
آن عنبر تر رونق عطاران بُرد
و آن نرگس مست خون هشیاران ریخت

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 6

لاله چو پریر آتش شور انگیخت

دی نرگس آب شرم از دیده بریخت


امروز بنفشه عطر با خاک آمیخت

فردا سحری باد سمن خواهد بیخت

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 7
چو دلبر من به نزد فصّاد نشست

فصّاد سبک دست سبک دستش بست


چون تیزی نیش در رگانش پیوست

از کان بلور شاخ مرجان برجست

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 8

در مرو پریر لاله انگیخت

دی نیلوفر به بلخ در آب گریخت


در خاک نشابور گل امروز آمد

فردا به هری باد سمن خواهد ریخت

[.M!!NoO.]

رباعی
شماره 9

هرلحظه غمی به مستمندی رسدت

تیری به جفا به دردمندی رسدت

در کشتن عاشقان از این بیش مکوش

زنهار مبادا که گزندی رسدت