ایران رمان

به فردام

به اتحان فردا که قراره گند بزنم

به اينكه بالاخره بعده چند روز باهاش حرف زدم
دلم واسه صداش پر ميكشيد
به اينكه هنوزم دلتنگشم خيلي
به اينكه مشكلاتم كي تموم ميشه راحت بشم ....
به اينكه خدايا با همه چيزا بازم شكرت:)

به اینکه چیکار کنم تا رو لب کسایی که دوسشون دارم دوباره لبخند جوونه بزنه........
به اینکه چیکار کنم تا غم از خانوادم دور بشه .......
به اینکه چیکار کنم تا کمتر یاد از دست رفته هامون بیفتیم......
به اینکه .........
اینقد فکراییی که از مخ من میگذره این روزا زیادن که نمیتونم حتی نصفشو بنویسم....

به کنکورم که هیچی نخوندم

به اين كه متوجه نيست و كارش خيييلى اشتباهه

به اینکه چقد خوشبختم
چقد راضیم
چقد حالم خوبه باهاش
چقد عاشقه همیممم
[size=xxx-large]حسودا ام حالشون خوب باشه بهتره:)[/size]

به اینکه چرا من اینقدر بدبختی کشیدم و باید غممو از همه پنهان کنم و نقاب شادی به صورتم بزنم..

به اینکه یک دوست واقعی دور و اطرافم نیست..


به اینکه باهمه خوب و مهربون بودم و مایه گذاشتم ولی همه ...



بازم خدا رو شکر..