ایران رمان

یکی بود یکی نبود تا شروع شد فصمون
میدونستم که تکی مثل ماه اسمون
میدونستم تو عزیزم قدر عشقو میدونی
میدونستم تو همونی که همیشه میمونی

یهه احساسی هر لحظه بهم میگه.....که خوشبختی به من نزدیکه نزدیکه
تو آغووش تو دردامو نمیفهمم.......همیشه تن تو گرم و رمانتیکه

همیشه با همیم
دنیا هیشکیو شبیهه ما ندید
اینکه بخندی بدون که مهمه واسم
اونایی که شاد نیستنم تو اشتباهن
تو بغله من لم میدی بم میگی تو بغلتم
هوا دونفرس از بس میشه حرفایه دونفره زد
پایه عشقو حاله همیم
عجیب غریبیم اینا واقعیه هیچکدوم اجی مجی نیس

سبب منم که میشکنم
اما حرفی نمی زنم
اگه هیشکس برا م نموند
واسه اینه سبب منم

هیشکی مثل من عاشقت نبود
هیشکی مثل تو نمیتونه بفهمه چه داغونم
بعد تو دیگه عادتم شده با چشمای خیسم این همه غم تو خیابونم
این جدایی حق من نبود

دلم تنگه مثل ابراي تيره
تويه حسي مث زندون اسيره
تواز احساس من چيزي نميدونم
كه داري بيخودي منو ميرنجوني

یه صورت فرشته با چشای شیطونی
با نگاش منو میخوادو منم میگم ای جون

نبودي مرد اين بازي نبودم
از اين حسي كه بين ماست ميگم
گمونم اين تموم عشق باشه
نميپرسي ولي من راست ميگم

منو از خودت بدونو هم صدا کن هر دومونو ، تو بمون تا پای جونو عاشقم باش ، عاشقم باش
دلیل حال خوبمی مسل دعای مادر ، نمیشه از تو رد بشم چه حسی از تو بهتر ، چه حسی از تو بهتر

روزاي روشن خداحافظ
سرزمين من خداحافظ