ایران رمان

با عقل، آب عشق به يک جو نمي رود

بيچاره من که ساخته از آب و آتشم

شهريار

میم بده

من مانده ام و شعر سرودن بی تو

از خواب غزل پلک گشودن بی تو

واو بده azsx

وقتی که پرسشی کنی اصحاب درد را

چون من شکسته دل ترم اول مرا بپرس

سلمان ساوجی

سین بده

سر سودای تو در سینه بماندی پنهان
چشم تر دامن اگر فاش نکردی رازم.

من شاخه ی خشکم تو بیا برگ و برم ده
با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

فریبا آتش

ه بده xcvl

هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت
که هر صباح ومسا شمع مجلس دگری

ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﺩﻭﯾﻢ ﮐﺮﺩ
تا ﺭﻭﺯ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﻫﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...!!
ﻣﻦ،ﺷﺎﻋﺮ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺭﺑﺎﻋﯽ ﺑﻮﺩﻡ...
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺰﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...!!

دال بده xcvl

دايم دل خود ز معصيت شاد كني
چون غم رسدت خداي را ياد كني

حسن دهلوي

ی بده Tongue

یک نقطه بیش فرق رجیم و رحیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی ات کنند

در جهان بال و پر خويش گشودن آموز
كه پريدن نتوان با پر و بال دگران

اقبال لاهوري

نون بده xcvl

taranomi