ایران رمان

قیامت قامتو قامت قیامت
قیامت می کند این قد و قامت
موذن گر ببیند قامتش را
به قد قامت بماند تا قیامت

تا حدیث عاشقی و عشق باشد در جهان

نام من بادا نوشته بر سر دیوان عشق

سنایی

قاف بده dfgh

قفل زدم بردل
تا نامحرم نيايد داخل
كه دل محراب عشق است
س خ

تقدیر الهی چو پی سوختن ما ست
ما نیز بسوزیم به تقدیر الهی

ياد باد انكه زما وقت سفر ياد نكرد
به وداعى دل غمديده ى ما شاد نكرد

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

موي سپيد را فلکم آسان نداد
اين رشته را به نقد جواني داده ام

رهي معيري
ميم بده xcvl

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا
متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری

یا رب آن نو گل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم
ویران شود این شهر که میخوانه ندارد

دال بده mara

avapars