ایران رمان

نغمه تو اصن سپاس نزنى ها، واسه انگشت سبابه ضرر داره.خخخ



در شبي پر ستاره و آرام دختري در عذاب مي ميرد

دختري در عذاب تنهايي غرق در التهاب مي ميرد


مرضيه اكبرپور

دال بده

اخ گفتی صنم
دیگه میخواستم برم پروفایلش جیغ بکشم


دارد به جانم لرز مي افتد رفيق؛ انگار پاييزم
دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

مي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق مي شود


خليل ذکاوت
دال بده

در شبي پر ستاره و آرام دختري در عذاب مي ميرد
دختري در عذاب تنهايي غرق در التهاب مي ميرد

زهره اينو من قبلا گذاشته بودم


ميگم هوويى بگو نه.



دلم ميخواد پوستت را بکنم زهره
ولى حيف که دلم قد گنجشکه زهره

سروده ى خودم همين الان يهويى.خخخ
ه بده کچل

حالا من از کجا میدونستم؟کچل خودتی سیندی.خخخ


هر کجا شاخه گلي همرنگ خون رويد ز خاک
کشته ي عشقي است مدفون، از مزار ما مپرس

همين3-4 تا پست قبل گذاشته بودم. اگه چشاتو باز کرده بودى ميديدى.
چشم پزشک آشنا دارما.خخخ


ساقی فلک ارچه در شکست من و توست

خصم تن و جان می‌پرست من و توست

تا جام شراب و شیشهٔ می باشد

در دست من و تو، دست دست من و توست



هاتف اصفهانی
ت بده

اوه حالا من تمام پستای تو رو باید بخونم؟عجبا


تو مو می بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

تکرارى بود.خخخ

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست
از یار جدا می شوم این ناله از آن است

معروف تبریزی
ت بده

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم