ایران رمان

از دست و زبان كى برايد
كز عهده ى شكرش بدرايد

در این دوران که مردانش عصا از کور می دزدند
من از خوش باوری اینجا محبت جستجو کردم

محبت، آتشى کاشانه سوز است
دهد گرمى، وليکن خانه سوز است

رهى معيرى
ت بده xcvl

اى بابا چرا کسى مشاعره نمس کنه.عه :-2-42-:

تو چون نسيم گذر کن به عاشقان و ببين
که همچو برگ خزانت چه جان نثارانند

شهريار
دال بده dfgh

در وسعت نگاهت جا نداشتم
رفتم

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهرى و تو نورى تو عشقى و تو جانى

رهى معيرى

ى بده xcvl

يک دو نفس خيال باز، رشته شوق کن دراز
تا ابد از ازل بتاز، ملک خداست زندگى

بيدل دهلوى

ي بده xcvl

يارى که داد بر باد آرام و طاقتم را
اى واى اگر نداند قدر محبتم را

رهى معيرى
الف بده xcvl

انقدر باريد باران چشمهايم برايت
كه اسمان حسودى كرد به چشمانم
س خ

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

d.ali