ایران رمان

صفحات: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309

ببینمت. . .
گونه هایت خیس اســـت. . .
باز با این رفیق نابابت. . .
نامش چه بود؟
هان!!!
باران
باز با “باران” قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها
همدم خوبی نیست برای درد ها
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس تر میکنــــــد

چقدر دلم هوایتــــ ــــــ را مـــ ـــے کند

حالا که دگر هوایــــــ ـــ ـــم را ندارے....! ! ! ! ! !

بـــــارهــــا گفتم به تو

چـشمــها،

بــــرای نـــگاه اسـت …

امّــــا ..

تـــــو ..

هــــر روز بـــا آنـها
..

حـــادثــه مــی آفــــریـــــنی (◑.◑)!

قصه ی من و تو …

قصه ی آسمان و زمین اســـــت …

هیچ وقـــــت به هم نمـــی رسیم …

مگر قیامتی به پا شود ...

عشق است دیگر...
گاهی برایت بهشتی می سازد و
گاه جهنمی می شود که...
تو را تا عمر داری می سوزاند!

ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﻤﮏ ﻧﺪﺍﺭﺩ !
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ...
ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺎﺭﻭﺍﯼ ﺧﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯿﺰﻧﻨﺩ .
ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯿﻢ ... ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ !
ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺧﻮﺩﮔﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﺯﯾﺮ ﻟﻔﻈﯽ
ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﻮﯾﻠﯽ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ
ﺩﻫﺪ ...
ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﮔﺮﻡ
ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﺳﻮﺯﻧﺎﮎ ﺑﺰﻧﺪ !
ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ... ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﺼﯿﺒﺶ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﺍﻭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ ...
ﺭﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ !
ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻝ؛ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ
ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺮﯾﺰﺩ ...
ﺭﻭﺯﯼ ... ﺟﺎﯾﯽ ... ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ...
ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ !
ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻧﻤﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ...
ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﮕﻮﯾﺪ؛
ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮎ ﺗﻮ
ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ
ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ

بس که دلتنگم اگر گریه کنم میگویند

قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد!

گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!
وَ حآل هــَم کِه . . .
گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .
گریـــه کنی . . .

نـــه نمیــــدانــــی!
هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
پشتــــــــ ایـن چهــــره ی آرام،
در دلــــــــــم چــه مـی گـذرد!
نـــه نمیــــدانــــی!
هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
ایـــن آرامــش ظــاهــر و ایــن دل نــا آرام
چقــــدر خستـــــــه ام میـــکنــد…

در این روز های شلوغ...در این ترافیک های جانکاه...
دیگر مجالی برای دلتنگی ام نمانده است...
دلتنگی برای روز های کودکی ام...
برای تمام شیطنت هایم...
دلتنگی برای آرزو هایم...
این روز ها در پی شکستم هستم...
شکست غرورم به پای یک عشق لعنتی...
دیگر حتی حوصله ای هم برای گریستن ندارم..

زینب سلطان

زینب سلطان

زینب سلطان

زینب سلطان

زینب سلطان

v.a.y

.M!!NoO.

.M!!NoO.

.M!!NoO.

.M!!NoO.