ایران رمان

اینجا سرزمین واژه های وارونه است..!

جایی که گنج، جنگ. درمان، نامرد وقهقهه ،هق هق اما...

دزد همان دزد . درد همان درد. گرگ همان گرگ.

آری سرزمین واژه های وارونه...

سرزمینی که من ،نم زده..!

یار ،رای عوض کرده است و راه گویی هار شده است..!

روز به زور میگذرد، آشنا را جز در انشا نمی بینی و چه سرد است این درس زندگی..

اینجاست که مرگ برایم گرم میشود ...シ

چرا که درد همان درد است..!

زندگی یک تپش قلب پیوسته است

بوم بوم بوم

آواز نیاز

در انعکاس بیکرانگی

و شهوت رسیدن

در لحظه لحظه ی اوج گیری روح

هنگامی که جرعه جرعه ی عمر را سرمی کشی

و زمان در رگهایت جاری میشود

در خماری بودن

رویاهایت را حلقه حلقه دود میکنی

و در هم آغوشی عشق

نطفه ی یگانگی را بارور می سازی

عشق را نمیشود عمومی اش کرد

نمی شود که داد بزی که به قول حافظ ,

دل به جگر گوشه ی مردم داده ای ...

عشق را باید " ها " کنی زیر گوش کسی که فکرش را هم نمیکند که تو چقدر فکرش را میکنی

من اگر اشک به دادم نرسد میمیرم
زیر این چرخ کبود
زیر این سلطه سنگین سکوت
اگر از یاد تو یادی نکنم
به خدامیمیرم...

حالی که پریشان است ...........

نیاز به آرامش دارد............................


نه۸ سرزنش.........................................................................

کاش می فهمیدند ...........