ایران رمان

جستجو میکنم در تنهایی قلبم تا شاید قلبی تپنده برای خود بیابم اما نمیدانم این جستجو بی فایده است

"رفتن" !

رفتن که بهانه نمیخواهد ،

یک چمدان میخواهد از دلخوریهاى تلنبار شده

و گاهى حتى دلخوشیهاى انکار شده ...

رفتن که بهانه نمیخواهد 

وقتى نخواهى بمانى ، 

با چمدان که هیچ بى چمدان هم میروى !

"ماندن" !

ماندن بهانه مى خواهد ،

وقتى بخواهى بمانى ،
حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد خالى اش مى کنى و باز هم میمانى ...
میمانى و وقتى بخواهى بمانى ، نم باران را رگبار مى بینى و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت !آرى ،
آمدن دلیل مى خواهد
ماندن بهانه
و رفتن هیچکدام ....

مگه ميشه فراموشت كرد رفیق

وقتى فندك يادگاريت سيـ ـگاريم كرد

دوست داشتن های پر دلیل را
دوست نداشته ام..
مثلا این ها که می گویند
عاشق چشمانش شدم
یا دیگری می گوید
عاشق شانه هایش..
یا چه می دانم هرچه!
اصلا معنی ندارد
وقتی کسی می گوید چرا دوستش داری؟
باید نگاهش کنی ،
لبخند بزنی ،
و بگویی
چون
دوستش دارم ...