ایران رمان

سخت ترين دوراهي
دوراهي بين فراموش كردن و انتظار است/گاهي كامل فراموش ميكني وبعد ميبيني كه بايد منتظرميماندي/وگاهي آنقدر منتظر ميماني كه مي فهمي زودتر از اينها بايد فراموش ميكردي

آدمیزاد....

غرورشرا خیلی دوست دارد،


اگر داشته باشد
آن را از او نگیرید...

حتی به امانت نبرید..

ضربه ای هم نزنیدش،



چه رسد به شکستن یا له کردن!




آدمی غرورش را خیلی زیاد، شاید بیشتر از تمام داشته هایش، دوست



می دارد؛



حالا ببین اگر خودش، غرورش را به خاطر تو، نادیده بگیرد، چه قدر




دوستت دارد!oو این را بفهم آدمیزاد

گفتم:میری؟

گفت:آره


گفتم:منم بیام؟



گفت:جایی که من میرم جای 2 نفره نه 3 نفر


گفتم:برمی گردی؟


فقط خندید


اشک توی چشمام حلقه زد


سرمو پایین انداختم



دستشو زیر چونم گذاشت و سرمو بالا آورد


گفت:میری؟


گفتم:آره


گفت:منم بیام؟



گفتم:جایی که من میرم جای 1 نفره نه 2 نفر


گفت:برمی گردی؟



گفتم:جایی که میرم راه برگشت نداره



من رفتم اونم رفت ولی اون مدتهاست که برگشته



و با اشک چشماش خاک مزارمو شستشو میده