ایران رمان

صفحات: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309

تو او را خواستی

و من ساکت ماندم !

دیگر هیــچی نبودم !

حتــــی آنــقدر زن نبودم ، که دوباره عاشــــــــــــــــقم شوی...!

امـا کـــــــاش میـفـهـمیـــدی ،

مــن در بــرابــر هــــرزه هــای بـی احســـاسِ ایــن شهـــــر شــــلوغ...

فقـــط یــه دخـــتـــــر ســـــــــاده بودم !

سرزده بیا...

کمی آشفتگی بد نیست...

آن وقت

...

تکاندن شانه های پر غبار...

و مرتب کردن موهای پریشانت

...بهانه ای می شود برای زندگی

خدایا!

من میدانم

تو هم میدانی

که شدنی نیست

حتی اگر معجزه کنی

باز هم

...

او یک آرزوی محال است!

[align=CENTER]سفر چگونه دست من را

از آن همه گرمی جدا کرد

گوئی صدایی از ته گور

چون مرگ من ، من را صدا کرد

من وترن در هم خزیدیم

از تو دگر چیزی ندیدیم

میان راه آهن عشقت

چگونه از هم دل بریدیم

از پشت دیواری پر از دود

تو را میان خانه دیدم

سبک تر از ابری سبکبال

به سوی آغوشت دویدم

زمین از آغازش جدا شد

هوا پر از قهر صدا شد

صدای اندوه درونم

چگونه خالی از صدا شد

آیا در آن لحظه ندیدی

که من پر از احساس دردم

میمردم از این غم که دیگر

هرگز به خانه برنگردم

اکنون تو تنها مینشینی

تنها میان خاطراتم

من میخزم چون سایه او

روی نگاه سرد و ماتم

حس میکنم چیزی نمانده

جز تو که خانه در سر من

با من یکی شو بعد از این راه

ای ابتدا و آخر من

سوت ترن آغاز تلخی ست

کز ارتعاشش میشوم سست

با آن چگونه میتوان زیست

در آن چه چیزی میتوان جست

روزی دوباره مشود باز

دروازه های بازوان م

میگیرمت هر جا که باشی

در بازوان ناتوانم

[align=CENTER]باران نبار

...

عاشقانه اش نکن

...

"من و او ... ما نشدیم"

دلم تنگ است از تکرار جدایی
فغان از تو و از دست جدایی
خسته ام از چشم بر ره بودنت
ای دو صد نفرین بر دنیای جدایی

هیچ کس سراغم را نمیگیرد ... حتی خواب!!!!!!

هر که را دیدیم از مجنون و عشقش قصه گفت ...

کاش میگفتند در این ره چه بر لیلا گذشت....

این روزها خیلی ها زندگی نمیکنن !!!
فقط ادامه میدهند....

نمیدانم نهان از من
چه نیکی کرده ای با دل ...؟
که چون غافل شوم از او
دوان سوی تو می آید ....

.RaHa.

.RaHa.

.RaHa.

.RaHa.

.RaHa.

somaeh_at

mahro

mahro

mahro

mahro