ایران رمان

گاه بهتر است خاطرات را سطل سطل
از ذهن بیرون کرد
خاطرات نه سر دارند
و نه ته
بی هوا می آیند
تا بی نفست کنند
میرسند گاهی وسط یک فکر وسط یک حرف
سردت میکنند
خاطرات تمام نمیشوند
تماممان میکنند

آدم های ساده را دوست دارم
همان ها که بدی هیچکس را باور ندارند
همان ها که برای همه لبخند دارند
همان ها که همیشه هستند ، برای همه هستند
آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد
عمرشان کوتاه است بس که هر کسی از راه می رسد
یا ازشان سو استفاده می کند یا زمینشان میزند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد
آدم های ساده را دوست دارم چون بوی ناب “آدم” میدهند !

زنان...
موهایشان فقط برای زیبایی نیست
زبان احساسشان است
عاشق که باشد موهایش را رها میکند
غمگین که باشد با کش دارش میزند
باحوصله که باشد میبافد و می آراید
عصبانی که باشد جمعش میکند
و
دلش که بشکند اولین چیزی که اضافیست موهایش هستند!

انتظار که چیز بدی نیست !
روزنه امیدی ست در ناامیدی مطلق ..
من انتظار را از خبر بد بیشتر دوست دارم ..!

گاهی دلم هیچ چیز نمیخواهد...
هيچ چيز
جز گپ ریز ریز با مادرم...
هی من حرف بزنم...
هی او چای تازه دم بریزد...
هی چای ام سرد شود...
هی دلم گرم...
آنجا که چای ات سرد میشود
ودلت گرم
"خانه مادرت است"

سیمین بهبهانی...

ﺯﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ :
ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺑﺮﻭﻱ !
ﺳﻴﮕﺎﺭﻱ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻲ !
ﻭﺩﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﻏﻤﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻲ !
ﺯﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ :
ﻏﻤﺖ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺏ ﺁﺭﺍﻳﺸﺖ !
ﻭﺑﺎ ﺭﮊ ﻟﺒﻲ ﻗﺮﻣﺰ!
ﺧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﺒﻬﺎﻳﺖ ﺍﺟﺒﺎﺭﻱ ﻣﻴﻜﻨﻲ !
ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ .. ﻧﻪ ﺩﺭﺩﻱ ﻫﺴﺖ،ﻧﻪ ﻏﻤﻲ
ﻭﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﻴﺖ،ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻥ ﺭﮊ ﻟﺒﺖ ﺍﺳﺖ !!
ﺯﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ :
** ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻢ ﺑﺨﻮﺭﻱ ....**

در آستانه مرگ
دلم میخواهد کمی برای خودم سوگواری کنم
نه فقط برای خودم
بلکه برای دلی که صد تکه شد
غروری که از پا در آمد
و صبری که تاب نیاورد
میخواهم کمی اشک بریزم برای رفتگانم ...
دیگر چیزی از من نمانده ..
جز یک تن خسته ... یک ملکه برفی ...
دلم کمی سوگواری میخواد !
تنها کمی ...

آنقدر براي تو بوده ام

كه ديگر من برايم غريبه است ...

اينگونه است كه وقتي ميروي ، ميروم

چون نه تو را دارم و نه خودم را ...

[/b]