ایران رمان

مروز ، چرکنویس ِ پک ِ یکی از نامه های قدیمی را


پیدا کردم!


کاغذش هنوز،


از آواز ِ آن همه واژه بی دریغ


سنگین بود!


از باران ِ آن همه دریا!


از اشتیاق ِ آن همه اشک


چقدر ساده برایت ترانه می خواندم!


چقدر لبهای تو


در رعایت ِ تبسم بی ریا بودند!


چقدر جوانه رؤیا


در باغچه ی بیداریمان سبز می شد!

هنوز هم سرحال که باشم،


کسی را پیدا می کنم


و از آن روزهای بی برگشت برایش می گویم!


نمی دانی مرور دیدادهای پشتِ سر چه کیفی دارد!


به خاطر آوردن ِ خوابهای هر دم ِ رؤیا...


همیشه قدمهای تو را


تا حوالی همان شمشادهای سبز ِ سر ِ کوچه می شمردم،


بنعد بر می گشتم




و به یاد ترانه ی تازه این می افتادم!


حالا، بعضی از آن ترانه ها،


دیگر همسن و سال ِ سفر کردن ِ تواند!


می بینی؟ عزیز!


برگِ تانخورده ِ آن چرکنویس قدیمی,


دوباره از شکستن ِ شیشه ی پر اشک ِ بغش ِ من تر شد!


می بینی! ?

عروسکی می خواستی رو طاقچتون بکاریش




وقتی بازیت تموم شد کنج اطاق بذاریش




دیگه برای بازی اطاق تو شلوغه




عروسکا بدونید که عاشقی دروغه

خدایا، چه گناهی کردم که مجازاتم چنین سنگین است؟
سهم خوشبختی من را به که دادی تو خدا؟
**در ترازوی عدالتت چه بی وزنم من!**
تو که میگفتی: دندان از من
نگران نان نباش ، نان شبت هم از من
تو که دندان دادی ،نان شب پس به کجاست؟
سهم من حسرت و غم
سهم همسایه همش عشق و صفاست
سهم من دلهره و دلشوره
سهم دیگران ولی دل دادن و دل بردن
نه نمی خواهم خدا
همه سرمایه من چندی چسب....آن هم مال خودت
تا زَنی بر زخم یک بی خانمان
من به بد بختی خود ، خو کردم
رَه دراز است و ((قلندر در خواب))
و زمستان نزدیک
باز هم شُکر، هنوز هم نفسی می آید !!!!!!!!!!!!!!

حواست هست خدا ؟؟
هر وقت صدای شكستن خودمو شنیدم گفتم باشه منم خدایی دارم !!!
حواست هست خدا ؟؟
از بچگی تا الان هر وقت زمین خوردم یك جمله شنیدم :‌خدا بزرگه !!!
حواست هست خدا؟؟
حواست هست هر روز باهات درد و دل میكنم ؟؟
خدا حواست باشد دیگر نفس كم آوردم ...